8 Drezdeńska Dywizja Piechoty

Z Wikipedii

8 Drezdeńska Dywizja Piechoty - związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.

8 Dywizja Piechoty została sformowana w rejonie Siedlec w poł. 1944 r. Weszła w skład 2 Armii WP.

Spis treści 1 Dowództwo 2 Skład 3 Działania bojowe 4 Okres powojenny 4.1 Skład i rozmieszczenie w 1949 (przed przekazaniem do OW II) 5 Przypisy 6 Bibliografia 7 Zobacz też

[edytuj] Dowództwo

• dowódca: płk Wasyl Gulida (28 sierpnia 1944 – 5 września 1944), płk Jan Iwanczura (6 września 1944 – 20 listopada 1944), płk Józef Grażewicz od 21 listopada 1944
• zastępca dowódcy dywizji ds. liniowych: płk Ignacy Robb-Narbut (4-10 września 1944), ppłk Franciszek Berezowski od 25 stycznia 1945
• zastępca dowódcy dywizji ds. polityczno-wychowawczych: mjr Eugeniusz Kuszko (od 4 października 1944)
• szef sztabu: ppłk Teodor Rajewski

[edytuj] Skład

• 32 Budziszyński Pułk Piechoty ^[1]
• 34 Budziszyński Pułk Piechoty^[1]
• 36 Łużycki Pułk Piechoty^[1]
• 37 Łużycki Pułk Artylerii Lekkiej
• Samodzielny Batalion Szkolny
• 11 Łużycki Dywizjon Artylerii Pancernej
• 19 Samodzielny Batalion Saperów
• 10 Samodzielny Batalion Medyczno-Sanitarny
• 8 Samodzielna Kompania Zwiadowcza
• 12 Samodzielna Kompania Chemiczna
• 13 Samodzielna Kompania Łączności
• 14 Samodzielna Kompania Samochodowa
• 15 Piekarnia Polowa
• Szpital Weterynaryjny
• 3063 Wojskowa Stacja Pocztowa
• 1882 Kasa Banku Polowego

[edytuj] Działania bojowe

16 kwietnia 1945 dywizja sforsowała Nysę Łużycką i uderzyła na niemieckie pozycje. Ciężkie walki toczono o Nieder Neudorf oraz o stację kolejową i wieś Biehain. 17 kwietnia dywizja wspólnie z 16 BPanc. nacierała na Ober i Mittel Horka bronionych przez 1 pułk DGPanc. "Brandenburg". Po przełamaniu za drugim razem tej pozycji wyszła nad Weisser Schops i sforsowała tę rzekę. Następnie z marszu oddziały dywizji pokonały kanał Neu Graben. Wieczorem 36 pp zdobył wieś Odernitz, a 32 pp dotarł do miasta Niesky, którego próba zdobycia z marszu nie powiodła się. 18 kwietnia 36 pp wraz z 2 BPanc. zdobył silny punkt oporu w Diehsa. Reszta dywizji wraz z 9 DP uderzyła na Niesky, które zdobyto po południu. Następnie zdobyto miejscowości See, Mocholz, Zischelmuhle i Stockteich. 19 kwietnia dywizja odpierała natarcie niemieckie na południe od Niesky. 20 kwietnia ruszyła do pościgu, początkowo posuwając się dość szybko. Silny opór napotkano w rejonie Gebelzig, Gross Saubernitz, Baruth i Guttau. W dniach 21-22 kwietnia dywizja opanowała Gelenau, Ober Niederstein i Mittelbach. 25 kwietnia dywizja zajęła obronę na linii Strochschutz-Grossbrosern-Colln.

[edytuj] Okres powojenny

We wrześniu 1945 sztab dywizji stacjonował w Tarnowie,

W 1947 r. część pododdziałów 8 DP (GO sztabu, 8 i 36 kombinowany pułk piechoty o liczebności ok. 2,5 tys. żołnierzy) wzięła udział w składzie Grupy Operacyjnej "Wisła" w operacji wysiedlania ludności ukraińskiej oraz walkach z UPA

Z chwilą rozwiązania GO "Wisła" poszczególne jednostki Dywizji trafiły do następujących garnizonów: sztab oraz 34 i 36 pp do Łodzi, 32 pp i 37 pal do Skierniewic, 11 sdap do Gałkówka. 19 bsap prowadził dalej rozminowanie terenu w rejonie Jasła, ale i on niebawem dołączył do pozostałych jednostek macierzystego związku taktycznego.

Ogółem w czasie trwania Akcji "Wisła" 8 DP straciła 169 żołnierzy.

[edytuj] Skład i rozmieszczenie w 1949 (przed przekazaniem do OW II)

Dowództwo – Łódź

• 32 Budziszyński Pułk Piechoty – Skierniewice
• 34 Budziszyński Pułk Piechoty – Łódź
• 36 Łużycki Pułk Piechoty – Łowicz
• 37 Łużycki Pułk Artylerii Lekkiej – Skierniewice
• 18 dywizjon artylerii przeciwpancernej – Skierniewice
• 5 batalion saperów – Gałkówek
• 21 kompania łączności – Łódź

Na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej z 30 marca 1949 8 Drezdeńską Dywizję Piechoty przeformowano na 8 Zmotoryzowaną Dywizję Piechoty i przeniesiono ją na Pomorze Zachodnie.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej Warszawa 1965

[edytuj] Zobacz też

Dywizje polskie