Իսպաներեն

Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Իսպաներենը (իսպաներեն` español [էսպանյոլ], castellano [կաստեյանո]) հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի ռոմանական խմբի արևմտա-իտալական ճյուղին պատկանող լեզու է, որը ծագել է Իսպանիայի հյուսիսային շրջանում: Այն պաշտոնական լեզվի կարգավիճակ ունի Իսպանիայում, Լատինական Ամերիկայի երկրների մեծ մասում (Արգենտինա, Բելիզ, Բոլիվիա, Գվատեմալա, Դոմինիկյան Հանրապետություն, Էկվադոր, Էլ Սալվադոր, Կոլումբիա, Կոստա Րիկա, Կուբա, Հոնդուրաս, Մեքսիկա, Նիկարագուա, Չիլի, Պանամա, Պարագվայ, Պերու, Պուերտո Րիկո, Վենեսուելա, Ուրուգվայ) և Հասարակային Գվինեայում: Իսպաներենը մայրենի լեզու է հանդիսանում 364 միլիոն մարդու համար, իսկ ընդհանուր հաշվով իսպաներեն խոսում է 400–480 միլիոն մարդ, ինչը նրան դնում է երկրորդ-երրորդ տեղում (չինարենի Մանդարին բարբառից ու անգլերենից հետո):

[խմբագրել] Բաշխվածությունն ըստ երկրների

Այբբենական կարգով	Ըստ իսպաներենի բնիկ կրողների թվի
Անդորրա (40,000) Արգենտինա (41,248,000) Ավստրալիա (150,000) Բելիզ (130,000) Բոլիվիա (7,010,000) Բրազիլիա (19,700,000) Կանադա (272,000) Չիլի (15,795,000) Չինաստան (250,000) Կոլումբիա (45,600,000) Կոստա Րիկա (4,220,000) Կուբա (11,285,000) Դոմինիկյան Հանրապետություն (8,850,000) Էկվադոր (10,946,000) Էլ Սալվադոր (6,859,000) Հասարակածային Գվինեա (447,000) Ֆինլանդիա (17,200) Ֆրանսիա (2,100,000) Գերմանիա (410,000) Գվատեմալա (8,163,000) Գայանա (198,000) Հաիթի (1,650,000) Հոնդուրաս (7,267,000) Իսրաել (160,000) Իտալիա (455,000) Ճապոնիա (500,000) Լիբանան (2,300) Մեքսիկա (106,255,000) Մորոկո (86,000) Նիկարագուա (5,503,000) Պանամա (3,108,000) Պարագվայ (4,737,000) Պերու (26,152,265) Ֆիլիպիններ (2,900,000) Պուրետո Րիկո (4,017,000) ՌումինիաRomania (7,000) Ռուսաստան (1,200,000) Իսպանիա (44,400,000 ) Հյուսիսային Կորեա (90,000) Շվեդիա (39,700) Թուրքիա (29,500) Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ (41,000,000) Միացյալ Թագավորություն (900,000) Ուրուգվայ (3,442,000) Վենեսուելա (26,021,000) Արևմտյան Սահարա (341,000)	Մեքսիկա (106,255,000) Կոլումբիա (45,600,000) Իսպանիա (44,400,000) Արգենտինա (41,248,000) Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ (41,000,000) Պերու (26,152,265) Վենեսուելա (26,021,000) Բրազիլիա (19,700,000) Չիլի (15,795,000) Կուբա (11,285,000) Էկվադոր (10,946,000) Դոմինիկյան Հանրապետություն (8,850,000) Գվատեմալա (8,163,000) Հոնդուրաս (7,267,000) Բոլիվիա (7,010,000) Էլ Սալվադոր (6,859,000) Նիկարագուա (5,503,000) Պարագվայ (4,737,000) Կոստա Րիկա (4,220,000) Պուերտո Րիկո (4,017,000) Ուրուգվայ (3,442,000) Պանամա (3,108,000) Ֆիլիպիններ (2,900,000) Ֆրանսիա (2,100,000) Հաիթի (1,650,000) Ռուսաստան (1,200,000) Միացյալ Թագավորություն (900,000) Ճապոնիա (500,000) Իտալիա (455,000) Հասարակածային Գվինեա (447,000) Գերմանիա (410,000) Արևմտյան Սահարա (341,000) Կանադա (272,000) Չինաստան (250,000) Գայանա (198,000) Իսրաել (160,000) Ավստրալիա (150,000) Բելիզ (130,000) Հյուսիսային Կորեա (90,000) Մորոկո (86,000) Անդորրա (40,000) Շվեդիա (39,700) Թուրքիա (29,500) Ֆինլանդիա (17,200) Ռումինիա (7,000) Լիբանան (2,300)
Դժվար է որոշել իսպանախոսների ճշգրիտ թիվը, քանզի իսպաներենին պաշտոնական լեզվի կարգավիճակ տված երկրներում ապրող ոչ բոլոր մարդիկ են խոսում այդ լեզվով. Պետք է նշել նաև, որ ԱՄՆ-ում ապրող իսպանախոսների մեծամասնությունը խոսում է նաև անգլերեն: