کلبعلی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
طایفه کلبعلی یا علی زائی، از طوایف سیستانی است که خود را از اعقاب حمزه عموی پیامبر اسلام و در نتیجه از نژاد عرب می‌دانند. سال‌ها پس از کشته‌شدن حمزه، یکی از نوادگان وی به نام نیکه در جنگ با هند در ناحیه کلکته کشته شد و در همانجا به خاک سپرده شد که براساس ادعای مطلعین طایفه کلبعلی، آرامگاه وی زیارتگاه مسلمین هند است.
کلبعلی از نوادگان علی نیکه‌است که پس از وی افراد زبده‌ای چون مولاداد و محمدخان و محمد اسماعیل خان وجود داشته‌اند که پسران محمداسماعیل خان بعد از کشته شدن پدرشان در هرات و چخانسور افغانستان مسکن گزیدند و شاخه‌های هراتی و چخانسوری را بوجود آوردند.
غیبی خان پسر محمدخان و برادرزاده وی به نام محمد، به همراهی جمعی از افراد قبیله خویش به سیستان ایران کوچ کرده و در یک منطقه جنگلی و بلامنازعه به کار دامداری و کشاورزی پرداختند.غیبی خان در منطقه مذکور، ده کلبعلی را به نام پدری شان بنیان کردند و سالهای زیادی مسکن و ماوای طایفه کلبعلی‌ها بود.بعدها به علت هجوم ریگ‌های روان و بادهای ۱۲۰ روزه، این طایفه به شهرهای زابل، زاهدان، گوهرکوه، بندر عباس، مشهد و نواحی شمال کشور (ترکمن صحرا) کوچ کردند.
از نام آوران طایفه کلبعلی به کریم خان می‌توان اشاره نمود که در دوران ناامنی افغانستان، با دوازده هزار خانوار راهی ترکستان شد و در آنجا به مقام‌های عالی رسید پس از انقلاب روسیه، دولت از ایل کریم خان خواست تا دختران را به مدرسه بفرستد اما وی بر اثر تعصبات قومی-مذهبی از کلیه مناسبات و مقام‌ها چشم پوشید و به همراه طایفه خویش مصمم بازگشت به افغانستان شد. این امر سبب شد تا دولت روسیه از طریق هوا و زمین به تعقیب وی بپردازد و او با مقاومت و به روش جنگ و گریز خود را به سرخس ایران رساند.این ر خداد توسط مردان مطلع طایفه رخشانی که هم پیمتن کلبعلی بوده‌اند مورد تائید می‌باشد. ورود کریم خان به سرخس مورد قبول دولت ایران واقع نشد و در نتیجه نیروهای دولتی ایران به ایل کریم خان دستور عقب گرد دادند. کریم خان به هر ترتیب از روسیه عقب نشینی و به افغانستان پناهنده شد. افغان‌ها نیز او را به کابل فرستاده و تحت نظر قرار دادند. و ایل و طایفه وی را در ناحیه شاه آباد هرات مستقرنمودند. در جریان جنگ کریم خان با روس‌ها ،زنان وی کشته شدند و او با دختری از هرات افغانستان ازدواج کرد که نتیجه آن دو فرزند به نام‌های عبدالحسین خان و عبدالعزیزخان شد. عبدالحسین خان بزرگ و رییس طایفه کلبعلی در چخانسور افغانستان است.
[ویرایش] منبع
- کتاب زادسروان سیستان – رئیس الذاکرین- ناشر نشر فرهنگ سیستان- چاپ۱۳۷۰
|
|
|
|---|---|
|
آبیل | ارابیب | ارباب | اربابی | ارجونی | اردنی | اله دو | اوکاتی | بارانی | بارکزایی | بامدی | بامری | بختیاری | براهویی | برخوردار | بزی | بندانی | پتی پشم | پودینه | پهلوان | تجگی | تیلر | جدیدالاسلام | جر | جمالزایی | جمشیدی | جنگی | جهان تیغ | چاری | چتله | چشک | حیدری | خاراکوهی | خدری | خمبر | درگی | درهی | دره‌ای | دلارامی | دلخکی | دولفظه | ده مرده | راز | راشکی | رامرودی | راهداری | رخشانی | رئیس | ریگی | زرهی | سارانی | سالاری | سراوانی | سربندی | سرحدی | سرگزی | سرگلزایی | سموری | سنجرانی | سنچولی | سندگل | سیاه سری | شهرکی | شهریاری | شیبک | شیخ | شیرانزائی | صیاد | عارفی | غلجه ای | فخیره | فراهی | قزاق | قهقایی | کاشانی | کته لوک | کلبعلی | کمالی | کول | کوهکن | کیال | کیانی | کیخا | گدا | گرگ | گرگیچ | گلوی | گنجعلی | لکزایی | ماهککی | مختاری | میر | میرشکار | نارویی | نوتانی | نورا | نوری | هراتی |
|
