Ozián Pazifico
De Biquipedia
| Os zinco ozians d'a Tierra |
|
L'Ozián Pazifico ye a masa d'augua más gran d'a Tierra, ocupando a terzera parti d'a suya superfizie. S'estendilla alto u baxo 15.000 km dend'o Mar de Bering en l'Artico por o norte, dic'os margins conchelaus d'o Mar de Ross en l'Antartida por o sur. Adube o suyo mayor amplo (de l'orden de 19.800 km), a alto u baxo 5 graus de latitú norte, estendillando-se dende Indonesia dic'a costa de Colombia. A muga ozidental de l'ozián ye l'Estreito de Malaca.
O Pazifico contien alto u baxo 25.000 islas (más que toz os demás ozians d'o mundo combinatos), cuasi todas son clabadas a lo sur d'a ringla d'o Ecuador. O Pazifico cubre un aria de 179.7 millons de km². O punto más baxo d' a superfizie d'a crosta terrestre, a Fuesa d'as Marianas, se troba en o Pazifico.
O primer europeyo que alufró a inmensidá de l'Ozián Pazifico estió lo fidalgo y esplorador español Vasco Núñez de Balboa, quí o diya 25 de setiembre de 1513 dimpués d'aber prenito posesión d'as suyas auguas en nome d'os reis de Castiella, li otorgó o nome de Mar d'o Sur a la graniza amplaria d'augua que atisbó dende una tuca clabada en l'estreito de Panamá.
O suyo nome autual ye obra d'o nabegán portugués Fernando de Magallanes.
L'esplorador portugués Fernando de Magallanes mientres a suya espedizión arredol d'o mundo a lo serbizio d'a Corona d'España, nombró a iste ozián pazifico pos mientres a mayoría d'o suyo biache dende l'Estreito de Magallanes dic'as Filipinas, lo trobó en calma. Sin dembargo, o Pazifico no perén fa onor a o suyo nome, pos asobén os tifons, os oracáns y os tierratremos zumban as islas d'iste ozián y os litorals continentals.
