ภาษาหมิ่นตง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ภาษาหมิ่นดอง/หมิ่นตะวันออก 閩東話 |
||
|---|---|---|
| พูดใน: | ทางใต้ของ จีน, สหรัฐอเมริกา (ส่วนใหญ่ใน แคลิฟอร์เนีย) | |
| ภูมิภาค: | ทางตะวันออกของ มณฑลฝูเจี้ยน; ฝูโจว | |
| จำนวนผู้พูด: | 9.1 ล้านคน | |
| ตระกูลภาษา: | ซีโน-ทิเบตาน ภาษาจีน ภาษาหมิ่น ภาษาหมิ่นดอง/หมิ่นตะวันออก |
|
| รหัสภาษา | ||
| ISO 639-1: | zh | |
| ISO 639-2: | chi (B) | zho (T) |
| ISO 639-3: | cdo | |
| หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์ | ||
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา |
||
ภาษาหมิ่นดอง หรือภาษาหมิ่นตะวันออก เป็นภาษาที่ใช้พูดในทางตะวันออกของมณฑลฝูเจี้ยน โดยเฉพาะในฝูโจว สำเนียงฝูโจวเป็นสำเนียงมาตรฐานของภาษาหมิ่นดอง
|
|
|
|---|---|
| ภาษาจีนราชการ | จีนกลาง (จีนแผ่นดินใหญ่ ไต้หวัน) • สำเนียงกวางโจว (ฮ่องกง มาเก๊า และ กวางเจา โดยพฤตินัย ) |
| ภาษาหลัก | จีนกลาง • กั้น • กวางตุ้ง • แคะ • เซียง • หมิ่น • อู๋ จิ้น • ฮุย • ผิง |
| ภาษาย่อยในภาษาหมิ่น | หมิ่นจง • หมิ่นตง • หมิ่นเป่ย์ • หมิ่นหนาน (ฮกเกี้ยน) • ปู๋เซียน • ไห่หนาน • สำเนียงแต้จิ๋ว |
| อักษรจีน | อักษรจีนตัวเต็ม • อักษรจีนตัวย่อ • อักษรจีนกวางตุ้งตัวย่อ • พินอิน • จู้อิน ฝูฮ่าว |
| ภาษาอื่นๆที่พูดในจีน | จ้วง • ทิเบต • มองโกล • อุยกูร์ • คาซัค • คีร์กิซ • ม้ง • เมี่ยน • แมนจู • ไทลื้อ ฯลฯ |
| รับอิทธิพลจากภาษาจีน | เกาหลี • ญี่ปุ่น • เวียดนาม |
