ภาษาจีนแคะ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| แคะ / ฮักกา 客家話 / 客家话 |
||
|---|---|---|
| พูดใน: | จีน | |
| ภูมิภาค: | มณฑลกวางตุ้ง มณฑลฮกเกี้ยน มณฑลเจียงซี | |
| จำนวนผู้พูด: | 34 ล้านคน | |
| อันดับ: | 32 | |
| ตระกูลภาษา: | ซีโน-ทิเบตาน ภาษาจีน แคะ / ฮักกา |
|
| รหัสภาษา | ||
| ISO 639-1: | zh | |
| ISO 639-2: | chi (B) | zho (T) |
| ISO 639-3: | gan | |
| หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์ | ||
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา |
||
ภาษาจีนแคะ ฮักกา หรือ เค่อเจียฮั่ว (จีนตัวเต็ม: 客家話, จีนตัวย่อ: 客家话 Hakka Kèjiāhuà) คือหนึ่งในภาษาของตระกูลกลุ่มภาษาจีน มีผู้พูด 34 ล้านคน เป็นภาษาของชาวจีนฮั่น ที่มีบรรพบุรุษอยู่ในมณฑลเหอหนานและส่านซี ทางเหนือของจีนเมื่อกว่า 2,700 ปีที่แล้วต่อมาชาวฮากกาอพยพไปทางใต้เข้าสู่มณฑลกวางตุ้งและฝูเจี้ยนและไปเป็นชาวจีนโพ้นทะเลทั่วโลก
[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น
|
|
|
|---|---|
| ภาษาจีนราชการ | จีนกลาง (จีนแผ่นดินใหญ่ ไต้หวัน) • สำเนียงกวางโจว (ฮ่องกง มาเก๊า และ กวางเจา โดยพฤตินัย ) |
| ภาษาหลัก | จีนกลาง • กั้น • กวางตุ้ง • แคะ • เซียง • หมิ่น • อู๋ จิ้น • ฮุย • ผิง |
| ภาษาย่อยในภาษาหมิ่น | หมิ่นจง • หมิ่นตง • หมิ่นเป่ย์ • หมิ่นหนาน (ฮกเกี้ยน) • ปู๋เซียน • ไห่หนาน • สำเนียงแต้จิ๋ว |
| อักษรจีน | อักษรจีนตัวเต็ม • อักษรจีนตัวย่อ • อักษรจีนกวางตุ้งตัวย่อ • พินอิน • จู้อิน ฝูฮ่าว |
| ภาษาอื่นๆที่พูดในจีน | จ้วง • ทิเบต • มองโกล • อุยกูร์ • คาซัค • คีร์กิซ • ม้ง • เมี่ยน • แมนจู • ไทลื้อ ฯลฯ |
| รับอิทธิพลจากภาษาจีน | เกาหลี • ญี่ปุ่น • เวียดนาม |
 |
ภาษาจีนแคะ เป็นบทความเกี่ยวกับ ภาษา หรือ ตัวอักษร ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ภาษาจีนแคะ ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ หรือ ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ภาษา |
