William Slim

Z Wikipedii

Marszałek Sir William Slim, 1. wicehrabia Slim (ur. 6 sierpnia 1891 w Bristolu - zm. 14 grudnia 1970 w Londynie)- brytyjski dowódca wojskowy, w latach 1953-1960 gubernator generalny Australii.

Miał wykształcenie średnie, zaczynał karierę od pracy jako nauczyciel w szkole podstawowej oraz jako pracownik biurowy w przedsiębiorstwie wytwarzającym rury. W 1912 zapisał się do szkoły oficerskiej przy uniwersytecie w Birmingham, gdzie wówczas mieszkał. Po wybuchu I wojny światowej został wysłany na front i odniósł ciężkie rany w bitwie o Gallipoli. Po rehabilitacji wrócił do służby i ponownie został ranny, tym razem na terenie dzisiejszego Iraku.

W 1919 został przeniesiony do armii podbitych przez Wielką Brytanię Indii, gdzie piął się po szczeblach kariery najpierw jako oficer liniowy, a potem także wykładowca w szkołach wojskowych. W czasie II wojny światowej walczył początkowo w Afryce (został ranny w Erytrei) i na Bliskim Wschodzie. W 1942 stanął na czele sił brytyjskich walczących z Japończykami o Birmę, co ostatecznie zakończyło się wyzwoleniem tego kraju spod japońskiej okupacji. W 1944 otrzymał za zasługi z tego okresu dożywotni tytuł szlachecki (Sir).

Po wojnie otrzymał stanowisko dowódcy alianckich sił lądowych w Azji Południowo-Wschodniej. Po powrocie do Anglii w 1948 został komendantem Imperialnego Kolegium Obrony, a następnie szefem Imperialnego Sztanu Generalnego. W 1953 - wciąż pozostając żołnierzem służby czynnej - przyjął nominację na gubernatora generalnego Australii, pełniąc tę głównie ceremonialną funkcję bez większych kontrowersji. Choć w przeciwieństwie do swojego poprzednika - rodowitego Australijczyka - nie miał wcześniej poważniejszych związków z tym krajem, sympatię wzbudzała jego bohaterska postawa podczas niezwykle ważnej dla historii australijskiego oręża bitwy o Gallipoli. O ciepłym stosunku Australijczyków do jego osoby może świadczyć nadany mu przez media przydomek "Wujek Bill".

W 1960 wrócił do Anglii i zajął się pracą nad swoimi pamiętnikami. W tym samym roku został podniesiony do wyższej godności w hierarchii brytyjskiej szlachty, otrzymując dziedziczny tytuł wicehrabiego. Równocześnie zasiadał w radach nadzorczych wielu firm. Mianowano go także na głównie honorowe, lecz bardzo prestiżowe stanowisko gubernatora Zamku w Windsorze.

Tam też odbył się w 1970 jego pogrzeb z pełnymi honorami państwowymi. Następnie zgodnie z życzeniem zmarłego ciało zostało skremowane. Upamiętniająca go tablica znajduje się w krypcie katedry św. Pawła w Londynie. Tytuł szlachecki odziedziczył jego syn John, do dziś zasiadający w Izbie Lordów.