Wierzba zielna
Z Wikipedii
| Wierzba zielna | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | wierzbowce |
| Rodzina | wierzbowate |
| Rodzaj | wierzba |
| Gatunek | wierzba zielna |
| Nazwa systematyczna | |
| Salix herbacea L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Wierzba zielna, wierzba nibyzielna (Salix herbacea)- gatunek rośliny wieloletniej, należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej na obszarach wokółbiegunowych. W Polsce bardzo rzadka, występuje na nielicznych stanowiskach w Sudetach, Tatrach i na Babiej Górze.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Bardzo mała, płożąca się krzewinka. Najmniejszy gatunek wierzby. Zwykle składa się tylko z kilku do kilkunastu liści i kilkucentymetrowej łodyżki.
- Łodyga
- Płożąca się, wysoka na kilka centymetrów, wytrzymująca pod śniegiem blisko 8 miesięcy w roku. Gałązki mogą osiągać długość do 4 m, zwykle jednak są znacznie mniejsze, przeważnie maja długość od kilku do kilkudziesięciu cm. Pąki nagie.
- Liście
- Kształt okrągły lub jajowaty, długość do 2 cm, tępe, czasami wycięte, brzegi słabo karbowane lub piłkowane. Cechą charakterystyczna jest, że końce lisci nigdy nie są zaostrzone. Wyrastają na krótkich ogonkach, z obu stron są żywozielone. Wyraźnie widoczne nerwy.
- Kwiaty
- Zebrane w kwiatostany zwane kotkami, na oddzielnych kwiatostanach kwiaty męskie i żeńskie. W kotce zwykle tylko kilka kwiatów. Słupki nagie z bardzo krótką, rozdwojoną szyjką i rozdwojonymi znamionami. Kwiaty męskie z dwoma wolnymi pręcikami. Roślina miododajna, miodniki tworzą zwarty, nierówno wcinany pierścień. Kwiaty zakwitają równocześnie z rozwojem liści, od lipca do sierpnia.
- Biotop, wymagania
- Ocienione i wilgotne zagłębienia partii szczytowych gór, zwanych wyleżyskami, również wilgotne szczeliny między skałami. Roślina arktyczno-alpejska, w Polsce będąca reliktem glacjalnym. Oreofit, w Tatrach występuje na wysokościch od 1160 do 2629 m n.p.m. (Lodowy Szczyt). Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Salicetalia herbaceae i Ass. Salicetum herbaceae[1].
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z: w. alpejską, w. dwubarwną, w. lapońską, w. oszczepowatą, w. uszatą, w. wykrojoną i w. żyłkowaną[2] .
Zobacz też: rośliny tatrzańskie
[edytuj] Bibliografia
- Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
- Zofia Radwańska-Paryska tytuł=Wielka Encyklopedia Tatrzańska: {{{tytuł}}}. Poronin: Wyd. Górskie, 1995. ISBN 83-7104-009-1.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Przypisy
- ↑ 3.Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
