W. Wołodarskij
Z Wikipedii
W. Wołodarskij, ros. В. Володарский, właść. Моисей Маркович Гольдштейн (ur. 1891 w Ostropolu koło Płoskirowa, zm. 20 czerwca 1918 roku w Piotrogrodzie) - rosyjski rewolucjonista i bolszewik, komisarz w pierwszym rządzie bolszewickim RFSRR w latach 1917-18.
Urodził się w rodzinie żydowskiego rzemieślnika na Ukrainie. Uczył się w gimnazjum w Dubnie, jednak za działalność rewolucyjną został stamtąd wyrzucony. W 1905 roku wstąpił do Bundu, później związał się z ukraińskimi socjaldemokratami. Od 1908 do 1911 roku prowadził działalność agitacyjną na Ukrainie, za co został zesłany do Archangielska.
W latach 1913-16 przebywał w USA, razem z Trockim i Bucharinem wydawał gazetę "Nowyj mir". Po rewolucji lutowej wrócił do Rosji, został głównym agitatorem piotrogrodzkiego komitetu SDPRR(b).
W 1918 roku mianowany komisarzem ludowym prasy, propagandy i agitacji, stanął na czele redakcji "Krasnej Gaziety", prowadził prace indoktrynacyjne wśród żołnierzy rosyjskich na froncie rumuńskim.
20 czerwca 1918 roku został zastrzelony przez esera Siergiejewa w drodze na wiec - świadkiem zabójstwa był szofer Wołodarskiego Hugo Jurgens.
Został pochowany na Marsowym Polu w Piotrogrodzie.