Szymon Kobyliński

Z Wikipedii

Szymon Tadeusz Kobyliński (ur. 22 maja 1927 w Warszawie, zm. 15 kwietnia 2002 w Warszawie) – polski grafik, rysownik - karykaturzysta, satyryk, historyk i scenograf.

Urodził się w rodzinie malarskiej i po części kontynuował te tradycje. Swój pierwszy rysunek prasowy opublikował już w 1936. Studiował grafikę na warszawskiej ASP oraz historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.

Był także eseistą i pisarzem oraz autorem programów telewizyjnych i radiowych. Popularyzował polską kulturę oraz historię. Był znawcą broni i barwy Wojska Polskiego, broni białej oraz zbroi, głównie z okresu I Rzeczypospolitej.

Zilustrował ok. 300 książek oraz wydał 20 własnych. Jest m.in. autorem portretów uzupełniających Poczet królów i książąt polskich Jana Matejki, rysunków do Pana Tadeusza czy Trylogii. Nie ograniczał się jednak do pozycji historycznych czy literackich, jego rysunki znalazły się w takich książkach jak: poradnik seksuologiczny , Słownik idiomów angielskich, antologia humoru półsłówek, popularnonaukowa książka o genetyce czy podręcznik dla informatyków zatytułowany Konwersacyjne otoczenie programowe języka Pascal. Był autorem niemal legendarnego komiksu Stary zegar z 1957 roku oraz trzech zeszytów z serii Przygody pancernych i psa Szarika (1970-1971). Publikował również w Relaxie.

Zajmował się także heraldyką, zaprojektował m.in. herb Jastrzębia-Zdroju.

Przewodniczył Jury, które wybrało ostateczną wersję Orderu Uśmiechu autorstwa 9-letniej Ewy Chrobak. 21 marca 1969 roku przyznano mu Order Uśmiechu, a odznaczenie i legitymację z numerem 16 odebrał 18 czerwca 1970 roku w Opolu z rąk Wandy Chotomskiej. Był nastepnie członkiem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

Jako pierwszemu w PRLu udało się Kobylińskiemu opublikować (w Panoramie w latach 1971 - 1973) cykl artykułów p.t."Gawędy herbowe", poświęconych heraldyce i polskim herbom szlacheckim. Wcześniej temat ten był dopuszczany przez cenzurę tylko w pracach ściśle naukowych, a "Gawędy herbowe" stanowiły przełom, po którym zapanowała wręcz moda na szlacheckie tradycje.

Swoje rysunki publikował w Polsce i poza granicami. Drukowały je następujące periodyki:

W "Polityce" jego felieton rysunkowy ukazywał się w latach 1957-1990.

Zdobył wiele nagród. 21 marca 1970 w Opolu odebrał z rąk członkini Kapituły Wandy Chotomskiej przyznany mu w 1969 roku na wniosek dzieci Order Uśmiechu oraz legitymację z numerem 16.

[edytuj] Książki jego autorstwa

Krakowski rosolis : gawęda warszawisty (Kraków : Wydaw. Literackie, 2002)
Bajki serio z menażerią (Warszawa : "Orenda", 1995)
Dzieje Polski : podręcznik dla kl. czwartej szkoły podstawowej (Warszawa : Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1992)
750 razy gra półsłówek (Warszawa : "Do", 1992)
Przez pustynię i puszczę : o ilustrowaniu klasyka (Warszawa : Państ. Instytut Wydawniczy, 1990)
Tajemnice "Pocztu" Matejki (Warszawa : "Nasza Księgarnia", 1989)
Podszepnik rysownika czyli Garść porad dla plastyków nastolatków (Warszawa : Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1989)
Sztacheta śledcza : galeryjka dawnych typów (Warszawa : Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989)
Noniusz : wspominki z życia zewnętrznego (Warszawa : "Iskry", 1986)
Pasjans erotyczny (Szczecin : "Glob", 1986)
Jej Królewska Mość Wisła (Warszawa : "Interpress", 1986)
Moje małe życie (Warszawa : WAiF, 1985)
Krótka o hymnie orłach i barwach gawęda(Warszawa: KAW, 1978)

Korespondencję z ostatnich lat życia zawiera publikacja Nie minęło nic prócz lat... , Szymon Kobyliński i Aleksandra Ziółkowska-Boehm, Warszawa, Wyd. Nowy ŚWIAT, 2003.