Siedlec (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii


Siedlec
Województwo	dolnośląskie
Powiat	wrocławski
Gmina	Długołęka
Położenie	51° 13' 57'' N 17° 06' 42'' E
Liczba mieszkańców • liczba ludności	około 1500
Strefa numeracyjna (do 2005)	071
Kod pocztowy	55-095 Mirków
Tablice rejestracyjne	DWR
Położenie na mapie Polski Siedlec
Nieczynny dworzec kolejowy na zamkniętej trasie Wrocław Psie Pole – Trzebnica

Siedlec (dawniej: Siedlec Trzebnicki) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie wrocławskim.

[edytuj] Historia

Początki miejscowości sięgają roku 1245. We wsi znajduje się położony w obrębie parku krajobrazowego dwór i staw, stadniny koni, zabytki techniki na dworcu kolejowym, pompa wodna, dawny peron. Odbywają się coroczne imprezy hippiczne.

Wieś położona w dawnym księstwie oleśnickim, późniejszym powiecie trzebnickim. Niemiecka nazwa wsi to Zedlitz. Najstarsza wiadomość o wsi pochodzi z 1387 r., kiedy to właścicielem był Pilgram von Pritezelwitz. Kolejnymi właścicielami byli: 1520 r. von Rediger, 1617 r. von Rothkirch, 1641 r. Georg von Lowe, 1651 r. von Jaloski, 1701 r. Fryderyk von Frankenberg. Od 1877 r. do 1945 r. właścicielami byli Paserowie. Po II wojnie światowej miejscowość znalazła się w granicach Polski. Pierwsi osadnicy przyjechali tutaj w 1945 r. Wieś nosiła wtedy nazwę Siedlice, później zmieniono ją na Siedlec. Na przestrzeni lat miejscowość zmieniła się. Początkowo 4-klasowa szkoła podstawowa mieściła się w budynku. Kierownikiem szkoły był pan Władysław Czerwieniec, a następnie pan Stanisław Śliwiński. Były budynek szkolny był pałacem, zamieszkiwali go tuż po wojnie Niemcy, a potem dłuższy czas był pusty. Pierwszy sklep w Siedlcu mieścił się u p. Winczuka. W tym samym budynku był też bank. Urząd Gminy miał swą siedzibę w domu p. Platy. Na miejscu obecnej świetlicy stała kiedyś remiza, którą po likwidacji straży pożarnej zamieniono na magazyn. Świetlica wiejska natomiast znajdowała się w baraku koło parku. Drugi sklep mieścił się w budynku p. Kędry (ten sam budynek wykorzystany był jako sala katechetyczna). Pan Kędra gościł również u siebie spółdzielnię szewską i zakład krawiecki. Niedaleko remizy stała kuźnia, w której pracował pan Julian Miśta, natomiast leśniczy, p. Stanisław Grakowicz, mieszkał w leśniczówce pod lasem. Okoliczne grunty rolne były w latach 50. Własnością instytucji pn. Państwowe Nieruchomości Ziemskie (PNZ). Nazwę zmieniono potem na Państwowe Gospodarstwo Rolne (PGR), które [niedawno] zostało zlikwidowane.