Sabine Appelmans

Z Wikipedii

Sabine Appelmans
Państwo	Belgia
Miejsce zamieszkania	Erembodegem
Data urodzenia	22 kwietnia 1972
Miejsce urodzenia	Brugia
Wzrost	168 cm
Waga	57 kg
Gra	leworęczna
Zakończenie kariery	2001
Trener	Steven Martens
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	7
Najwyżej w rankingu	16 (24 listopada 1997)
Australian Open	QF (1997)
Roland Garros	4r (1991)
Wimbledon	4r (1996, 1997, 2000)
US Open	4r (1992, 1999)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	21 (21 sierpnia 1997)
Australian Open	QF (1991)
Roland Garros	3r (1992)
Wimbledon	SF (1997)
US Open	3r (1991)

Sabine Appelmans (ur. 22 kwietnia 1972 roku w Brugii) - tenisistka belgijska, zwyciężczyni turniejów WTA w grze pojedynczej i podwójnej, ćwierćfinalistka Australian Open 1997. Zawodniczka leworęczna z oburęcznym bekhendem.

Spis treści

1 Kariera tenisowa
2 Wygrane turnieje
- 2.1 gra pojedyncza (7)
- 2.2 gra podwójna (4)
3 Linki zewnętrzne

[edytuj] Kariera tenisowa

W karierze zawodowej siedmiokrotnie zwyciężała turnieje singlowe oraz czterokrotnie deblowe. Jedna z najsłynniejszych belgijskich tenisistek tego okresu, obok Dominique Monami. W 1997 roku klasyfikowana jako szesnasta rakieta świata. W rankingu deblistek najwyżej na dwudziestym pierwszym miejscu. Początkowo tenisistka leworęczna z oburęcznym backhandem, później przestawiła się na grę prawą ręką. Trenowana przez Stevena Martensa.

Zaczęła grać w tenisa w wieku siedmiu lat, na korcie swoich sąsiadów. Jej talent dostrzegł Fred Debruyn, który został jej trenerem. Początkowo uczyła się grać lewą ręką, gdyż chciała zostać z przyjacielem w grupie tenisistów leworęcznych, potem grała prawą ręką.

Sabine nominowana była do wielu nagród. Belgijski magazyn "Panorama" wybrał ją Idealną Kobietą. Belgijska tenisistka pokonała w rankingu Claudię Schiffer, Sharon Stone i Pamelę Anderson. W latach 1994 - 1995 nominowana do tytułu "Karen Krantzke Sportsmanship Award". Wybrana Najpiękniejszą Tenisistką WTA Tour w 1997 roku. Tuż za nią znalazły się Niemki: Jana Kandarr i Steffi Graf.

Sabine zadebiutowała na światowych kortach na Roland Garros 1988. Przebrnęła trzy rundy kwalifikacji. Przegrała w drugiej rundzie turnieju głównego z [6] Heleną Sukovą. Zagrała w Pucharze Federacji w tym samym roku i zwyciężyła swój pierwszy mecz z Austriaczką Petrą Schwartz (krecz Schwarz). W kolejnej edycji wielkoszlemowego turnieju w Paryżu odpadła we wczesnej fazie eliminacji. W 1989 roku znów zagrała w Fed Cup, ale tym razem odniosła porażkę z Czeszką Sukovą. Zadebiutowała w Australian Open w 1990 roku, dochodząc aż do trzeciej rundy, pokonując m.in. Nicole Pratt. Doszła do finału w Auckland. Już w pierwszej rundzie French Open trafiła na [8] Katerinę Malejewą i przegrała w dwóch setach do trzech. W US Open przegrała z Gabrielą Sabatini. Osiągnęła ćwierćfinał w Filderstadt i Brisbane, trzecią rundę w Sydney w 1991 roku. Przegrała z Mary Joe Fernández w czwartej rundzie Australian Open. Na tym samym etapie odpadła z French Open (porażka z Graf). Na Niemkę trafiła w pierwszej rundzie debiutanckiego występu na Wimbledonie, w US Open pechowo wylosowała od razu Zinę Garrison. W Mediolanie uległa Martinie Navrátilovej, na etapie ćwierćfinału. Wygrała tytuł w Arizona Classic. W drugiej rundzie w Essen wygrała z Polką Katarzyną Nowak. Osiągnęła ćwierćfinał w Berlinie (porażka z Arantxą S. Vicario. W drugiej rundzie Wielkiego Szlema w Londynie uległa najwyżej rozstawionej Monice Seles. Na letnich igrzyskach w 1992 roku doszła do ćwierćfinału, przegrywając w dwóch setach z Graf. Wygrała z Anke Huber na US Open w Nowym Jorku, przegrała w czwartej rundzie z Gabrielą Sabatini. Osiągnęła finał w Budapeszcie. Wielokrotnie drogę do dalszej rundy turnieju blokowały jej czołowe wówczas tenisistki świata, na które Sabine trafiała we wczesnych rundach imprez. Wygrała jednak prestiżowy turniej w Linzu (dwukrotnie - 1994 i 1996). To jedna z dwóch Belgijek, które wygrywały Generali Ladies Linz - później dokonała tego Justine Henin-Hardenne. Odniosła triumf także w Pattaya City. W 1995 wygrała w Zagrzebiu, osiągnęła finał w Budapeszcie, czwartą rundę Wimbledonu 1997 (porażka z numerem 1 - Hingis), trzecią rundę Australian Open 1999. W Italian Open przegrała z Monami w drugiej rundzie (po kwalifikacjach). W 2000 osiągnęła czwartą rundę Indian Wells. Po raz ostatni pojawiła się na Australian Open 2001, odpadając w drugiej rundzie z Denisą Chládkovą, a pokonując wcześniej Pavlinę Nolę z Bułagarii.

Jej konfrontacje z rodaczkami przebiegały z różnym rezultatem. Raz udało się jej wygrać z Justine Henin-Hardenne, w drugim ich spotkaniu wygrała młodsza gwiazda z Belgii. Dwukrotnie przegrała z Kim Clijsters, ograła Els Callens, przegrała wszystkie siedem spotkań z Dominique Monami w latach 1993 - 1999.

[edytuj] Wygrane turnieje

[edytuj] gra pojedyncza (7)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	28/10/1991	Phoenix, Arizona Classic	Tier IV	150 000	twarda	Chanda Rubin	7:5, 6:1
2.	04/11/1991	Nashville, VS of Nashville	Tier IV	150 000	twarda	Katrina Adams	6:2, 6:4
3.	13/04/1992	Pattaya, Volvo Open	Tier V	100 000	twarda	Andrea Strnadova	7:5, 3:6, 7:5
4.	07/02/1994	Linz, EA-Generali Ladies	Tier III	150 000	dywanowa	Meike Babel	6:1, 4:6, 7:6(3)
5.	11/04/1994	Pattaya, Volvo Open	Tier III	100 000	twarda	Patty Fendick	6:7(5), 7:6(5), 6:2
6.	24/04/1995	Bol, Open de Bol	Tier III	161 250		Silke Meier	6:4, 6:3
7.	26/02/1996	Linz, EA-Generali Ladies	Tier III	164 250	dywanowa	Julie Halard	6:2, 6:4