Ryhor Szyrma

Z Wikipedii

Ryhor Szyrma, biał. Рыгор Раманавіч Шырма, ps. R. Barawy, Buczyliec, W. M., W.-cz., H. Sz., R. Sz. (ur. 20 stycznia 1892 w Szakunach koło Prużan, zm. 23 marca 1978 w Mińsku) - białoruski dyrygent, znawca literatury i folkloru, działacz społeczny, publicysta.

W latach 1911-12 uczył się na kursach pedagogicznych w Święcianach, naukę kontynuował w siedleckim seminarium nauczycielskim. W 1922 roku był członkiem białoruskiego komitetu wyborczego. W 1924 roku organizował białoruski chór w Prużanach. Od 1926 roku nauczał śpiewu w wileńskim gimnazjum białoruskim. Znalazł się wśród twórców Białoruskiego Związku Studentów w Wilnie. Angażował się w życie społeczne - od 1926 do 1937 rok pełnił funkcję sekretarza zarządu głównego Towarzystwa Szkoły Białoruskiej. Założył dwa chóry w Wilnie: uczniowski przy gimnazjum i studencki przy Uniwersytecie Stefana Batorego. Wydawał zbiory ludowych pieśni białoruskich.

Za działalność narodową dwukrotnie aresztowany przez polskie władze (w 1930 i 1933 roku). Od 1933 roku wraz z F. Stackiewiczem wydawał czasopismo "Letapis TBSz" (później "Biełaruski letapis"). Współpracował z gazetą "Nasza wola". Dla szkolnych chórów wydał zbiory pieśni "Biełaruskija narodnyja piesni" (1929) i "Nasza piesnia" (1938).

Po włączeniu zachodniej Białorusi do Białoruskiej SRR w 1939 roku organizował Państwowy Chór Akademicki Białoruskiej SRR, który od 1978 roku nosi jego imię. Od 1966 do 1978 roku stał na czele Związku Kompozytorów BSRR. W 1955 roku otrzymał tytuł ludowego artysty ZSRR.

W 1941 roku czasowo aresztowany przez władze sowieckie i więziony na Łubiance. Zmarł w 1978 roku, został pochowany na Cmentarzu Wschodnim w Mińsku.