Ryan O'Neal
Z Wikipedii
| Ryan O'Neal | |
| Prawdziwe nazwisko | Patrick Ryan O'Neal |
| Data i miejsce urodzenia | 20 kwietnia 1941 Los Angeles, w stanie Kalifornia |
| Nagrody | |
| Oscar | |
| nominacja 1971 za rolę Olivera Barretta IV w melodramacie Love Story (1970) | |
| Ważne role | |
| Moses Pray w komediodramacie Papierowy księżyc (Paper Moon), Dr Howard Bannister w komedii No i co, doktorku? (What's Up, Doc?), Lew Lewiston w teledramacie ABC Małe ofiary (Small Sacrifices) |
|
| Profil w bazie IMDb | |
Patrick Ryan O'Neal (ur. 20 kwietnia 1941 roku w Los Angeles, w stanie Kalifornia) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Jest synem irlandzko-amerykańskiego hollywoodzkiego scenarzysty filmowego Charlesa O'Neala i aktorki Patricii Callaghan. Ma brata Kevina. W latach 1956-1957 był uznanym bokserem-amatorem. Znalazł zatrudnienie jako kaskader i ratownik. W 1959 roku ukończył amerykańską wojskową szkołę średnią w Monachium. Jego ojciec pracował dla znanego 'Radia Wolna Europa' i uczęszczał do szkoły średniej przy Monachium AHS, gdzie towarzyszył swoim umieszczanym tam dzieciom.
Karierę aktorską rozpoczął od gościnnego udziału w serialach, m.in. Opowieści wikingów (Tales of the Vikings, 1959), CBS Powszechny elektryczny teatr (General Electric Theater, 1960) z Ronaldem Reaganem czy sitcomie NBC Ojciec kawaler (Bachelor Father, 1961) z Johnem Forsythe oraz jednej z głównych ról jako Rodney Harrington w operze mydlanej ABC Peyton Place (1964-66).
Swoją pierwszą rolę kinową zagrał w dramacie Nierówna ziemia (This Rugged Land, 1962) w reżyserii Arthura Hillera, który zaangażował go potem do przełomowej roli studenta prawa z Harvardu, syna starej arystokratycznej rodziny, zakochanego w umierającej na białaczkę córce włoskiego emigranta w głośnym melodramacie Love Story (1970). Za tę rolę był nominowany do nagrody Oscara i Złotego Globu, a także otrzymał włoską nagrodę Davida i Złoty Laur. Sukces filmu sprawił, że nakręcono sequel Historia Olivera (Oliver's Story, 1978), który przeszedł jednak bez echa.
Krytycy chwalili jego nominowaną do Złotego Globu kreację oszusta opiekującego się dziwięcioletnią Addie (za rolę jego córka Tatum O'Neal odebrała Oscara za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą) w filmie Papierowy księżyc (Paper Moon, 1973) Petera Bogdanovicha. Wcielił się potem w irlandzkiego młodzieńca bez perspektyw, wkradającego się w szeregi XVII-wiecznej angielskiej arystokracji w melodramacie wojennym Stanleya Kubricka Barry Lyndon (1975). Znalazł się w obsadzie legendarnego dramatu wojennego O jeden most za daleko (A Bridge Too Far, 1977) Richarda Attenborough.
W latach 80. jego role kinowe w filmach: Twardziele nie tańczą (Tough Guys Don't Dance, 1987), Jak świetnie (So Fine, 1981), Partnerzy (Partners, 1982) i Gorączka hazardu (Fever Pitch, 1985), przyniosły mu w 1990 roku nominację do antynagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora dekady. Lepiej wiodło mu się na małym ekranie, gdzie zagrał m.in. u boku Farrah Fawcett w roli kochanka mordeczyni swoich własnych dzieci we wstrząsającym dramacie ABC opartym na autentycznych wydarzeniach Małe ofiary (Small Sacrifices, 1989) oraz sitcomie CBS Dobre sporty (Good Sports, 1991).
[edytuj] Życie prywatne
Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żonę Joanna Cook Moore (od 3 kwietnia 1963 do lutego 1967), z którą ma córkę Tatum (ur. 5 listopada 1963) i syna Griffina (ur. 28 października 1964), porzucił dla Juanity Brown. W latach 70. spotykał się z Melanie Griffith, projektantką mody Diane von Furstenberg, Juanitą Brown, i Dianą Ross.
Po romansie z Barbra Streisand, z którą spotkał się na planie dwóch komedii: No i co, doktorku? (What's Up, Doc?, 1972) i Wielkie starcie (The Main Event, 1979), rozstał się ze swoją drugą żoną Leigh Taylor-Young (1967-1973), z którą ma syna Patricka (ur. 14 września 1967). W latach 1980-1997 był w nieformalnym związku z Farrah Fawcett, z którą ma syna Redmonda (ur. 30 stycznia 1985). W lutym 1997 roku spotykał się z Leslie Stefanson (ur. 1971).
W 2006 roku wygrał walkę z białaczką.
[edytuj] Ciekawostki
- Ma 185 cm wzrostu.
[edytuj] Wybrana filmografia
- Wielki skok (The Big Bounce, 1969)
- Love Story (1970)
- Zawadiaki (Wild Rovers, 1971)
- No i co, doktorku? (What's Up, Doc?, 1972)
- Złodziej, który przybył na obiad (The Thief Who Came to Dinner, 1973)
- Papierowy księżyc (Paper Moon, 1973)
- Barry Lyndon (1975)
- Nickelodeon (1976)
- O jeden most za daleko (A Bridge Too Far, 1977)
- Kierowca (The Driver, 1978)
- Historia Olivera (Oliver's Story, 1978)
- Wielkie starcie (The Main Event, 1979)
- Jak świetnie (So Fine, 1981)
- Partnerzy (Partners, 1982)
- Różnice nie do pogodzenia (Irreconcilable Differences, 1984)
- Gorączka hazardu (Fever Pitch, 1985)
- Twardziele nie tańczą (Tough Guys Don't Dance, 1987)
- Wszystko jest możliwe (Chances Are, 1989)
- Wierność (Faithful, 1996)
- Spalić Hollywood (An Alan Smithee Film: Burn Hollywood Burn, 1997)
- Efekt Zero (Zero Effect, 1998)
- Raperzy z Malibu (Malibu's Most Wanted, 2003)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Ryan O'Neal w NNDB (en)
- Ryan O'Neal w bazie filmweb.pl
