Reprezentacja Chile w piłce nożnej

Z Wikipedii

Reprezentacja Chile w piłce nożnej

Skrót FIFA

CHI

Przydomek

La Roja

Związek piłkarski

Federación de Fútbol de Chile

Rok założenia

1895

Prezes

Harold Mayne-Nichols

Trener

Marcelo Bielsa od 2007

Najwięcej meczów

Leonel Sánchez (84)

Najwięcej bramek

Marcelo Salas (37)

Pierwszy mecz

Argentyna -

Chile 3-1
(Buenos Aires, Argentyna; 27.05.1910)

Najwyższe zwycięstwo

Chile -

Wenezuela 7-0
(Santiago, Chile; 29.08.1979)

Chile - Armenia 7-0
(Santiago, Chile; 05.01.1997)

Najwyższa porażka

Brazylia -

Chile 7:0
(Rio de Janeiro, Brazylia; 17.09.1959)

Reprezentacja Chile w piłce nożnej siedmiokrotnie startowała w finałach mistrzostw świata, a swój największy sukces osiągnęła w 1962 roku, kiedy w turnieju rozgrywanym na własnym terenie, po wyeliminowaniu Szwajcarii, Włoch, Związku Radzieckiego i Jugosławii, zajęła ostatecznie trzecie miejsce. W półfinale ekipa prowadzona przez trenera Fernando Rierę przegrała 2:4 z późniejszymi triumfatorami Brazylijczykami. Na pocieszenie Chilijczykom pozostała korona króla strzelców dla Leonela Sáncheza.

W czasie kolejnych występów na światowych czempionatach, aż do 1998 roku, reprezentacja żegnała się z turniejem już po fazie grupowej.

Do wstydliwego zdarzenia doszło w czasie eliminacji do Mundialu 1990, we wrześniu 1989 roku. W meczu z Brazylią w Rio de Janeiro, przy stanie 1:0 dla gospodarzy, chilijski bramkarz Roberto Rojas udawał, że został poważnie raniony przez petardę rzuconą przez brazylijskich kibiców. Sztab reprezentacji, licząc na powtórzenie spotkania, odmówił kontynuowania meczu i wyprowadził piłkarzy z boiska. Dopiero po przejrzeniu zapisów wideo, stwierdzono, że petarda upadła daleko od bramkarza i nie mogła zagrozić jego zdrowiu. FIFA podjęła decyzję o dożywotniej dyskwalifikacji Rojasa oraz, jako że spotkanie z Brazylią było ostatnim meczem w eliminacjach do Mundialu 1990, zakazie występów Chile w kwalifikacjach do kolejnych mistrzostw. Ponadto krajowy związek piłki nożnej zwolnił cały sztab szkoleniowy z selekcjonerem Orlando Araveną na czele, a większość najlepszych piłkarzy zrezygnowała z występów w kadrze (np. Juan Carlos Letelier i Jorge Aravena).

W 1998 roku po szesnastoletniej przerwie reprezentacja zagrała na mistrzostwach świata. We Francji nie wygrała żadnego meczu, ale mimo to zdołała awansować z grupy (dzięki trzem remisom – z Włochami 2:2, z Austrią 1:1 i z Kamerunem 1:1). W drugiej rundzie przegrała 1:4 z Brazylią. Wyróżniającymi się zawodnikami tamtej drużyny był duet napastników Iván Zamorano – Marcelo Salas (Salas strzelił w turnieju cztery gole), pomocnik José Luis Sierra oraz bramkarz Nelson Tapia.

We Francji drużynę prowadził Urugwajczyk z chilijskim obywatelstwem Nelson Acosta, który w połowie 2005 roku po raz drugi objął funkcję selekcjonera. Druga kadencja była, zdaniem większości obserwatorów, o wiele trudniejsza od pierwszej, ponieważ obecnie reprezentacja jest jedną ze słabszych w Ameryce Południowej. W eliminacjach do Mundialu 2006 zajęła siódme miejsce w dziesięciozespołowej grupie.

Acosta złożył wypowiedzenie niedługo po przegranym 1:6 meczu z Brazylią w ćwierćfinale Copa America 2007, kiedy okazało się, że sześciu jego podopiecznych (w tym kapitan Jorge Valdivia) "rażąco złamało dyscyplinę" (chilijska federacja nie ujawniła o co chodzi) i następnie została surowo ukarana przez FIFA. Na nowego selekcjonerem w sierpniu został wybrany Argentyńczyk Marcelo Bielsa.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000 roku młodzieżowa reprezentacja Chile zdobyła brązowy medal. Trenerem tamtej drużyny był także Acosta.

Spis treści

1 Udział w mistrzostwach świata
2 Udział w Copa América
3 Znani piłkarze
4 Rekordziści
5 Trenerzy reprezentacji Chile od początku lat 90.
6 Mecze z Polską
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Udział w mistrzostwach świata

1930 – Pierwsza runda
1934 – Wycofała się z eliminacji
1938 – Nie brała udziału
1950 – Runda grupowa
1954– 1958 – Nie zakwalifikowała się
1962 – III miejsce
1966 – Runda grupowa
1970 – Nie zakwalifikowała się
1974 – Runda grupowa
1978 – Nie zakwalifikowała się
1982 – Runda grupowa
1986 – Nie zakwalifikowała się
1990 – Zdyskwalifikowana
1994 – Zdyskwalifikowana
1998 – 1/8 finału
2002– 2006 – Nie zakwalifikowała się

[edytuj] Udział w Copa América

1916 – IV miejsce
1917 – IV miejsce
1919 – IV miejsce
1920 – IV miejsce
1921 – Wycofała się z turnieju
1922 – V miejsce
1923 – Wycofała się z turnieju
1924 – IV miejsce
1925 – Wycofała się z turnieju
1926 – III miejsce
1927 – Wycofała się z turnieju
1929 – Wycofała się z turnieju
1935 – IV miejsce
1937 – V miejsce
1939 – IV miejsce
1941 – III miejsce
1942 – VI miejsce
1945 – III miejsce
1946 – V miejsce
1947 – IV miejsce
1949 – V miejsce

1953 – IV miejsce
1955 – II miejsce
1956 – II miejsce
1957 – VI miejsce
1959 – V miejsce
1959 – Wycofała się z turnieju
1963 – Wycofała się z turnieju
1967 – III miejsce
1975 – Runda grupowa
1979 – II miejsce
1983 – Runda grupowa
1987 – II miejsce
1989 – Runda grupowa
1991 – III miejsce
1993 – Runda grupowa
1995 – Runda grupowa
1997 – Runda grupowa
1999 – IV miejsce
2001 – Ćwierćfinał
2004 – Runda grupowa
2007 - Ćwierćfinał

[edytuj] Znani piłkarze

[edytuj] Rekordziści

Stan na 1 września 2007.

Najwięcej występów w kadrze

#	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze
1	Leonel Sánchez	1955-68	84
2	Nelson Tapia	1994-05	73
3	Alberto Fouilloux	1960-72	70
4	Fabián Estay	1990-01	69
=	Iván Zamorano	1987-01	69
6	Marcelo Salas	1994-05	64
7	Javier Margas	1990-00	63
8	Marcelo Ramirez	1991-03	62
9	Clarence Acuña	1995-04	61
10	Juan Carlos Letelier	1979-89	57

Najwięcej goli w kadrze

#	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze (Gole)
1	Marcelo Salas	1994-05	64 (35)
2	Iván Zamorano	1987-01	69 (34)
3	Carlos Caszely	1969-85	49 (29)
4	Leonel Sánchez	1955-68	84 (23)
5	Jorge Aravena	1983-89	36 (22)
6	Juan Carlos Letelier	1979-89	57 (18)
7	Enrique Hormazábal	1950-63	42 (17)
8	Alberto Fouilloux	1960-72	70 (12)
=	Jaime Ramírez Banda	1954-66	46 (12)
=	Hugo Rubio	1985-92	36 (12)