Proper forsing
Z Wikipedii
Proper forsing (własność proper pojęć forsingu) – jedna z podstawowych własności pojęć forsingu wprowadzona przez izraelskiego matematyka Saharona Shelaha w drugiej połowie lat 70. XX wieku. Nazwa jest spolszczeniem angielskiego wyrażenia proper forcing.
W 1978 w czasie wykładów w Berkeley, Shelah przedstawił po raz pierwszy tę własność i jej zastosowania, w druku te idee ukazały się w 1980[1]. W 1982, Shelah opublikował monografię[2] przedstawiającą pierwsze systematyczne badania forsingów proper, związanych z nimi aksjomatów forsingowych i twierdzeń zachowawczych.
Monografia Shelaha[3] jest ciągle najbardziej kompletnym źródłem wiadomości o forsingach proper. Niestety, ze względu na dość specyficzny styl autora jest ona bardzo trudna dla niespecjalistów. Godnymi polecenia są natomiast artykuły Martina Goldsterna[4] oraz Uriego Abrahama[5].
Spis treści |
[edytuj] Definicje
W literaturze tematu funkcjonują trzy równoważne definicje pojęcia forsingów proper. Definicja teoriogrowa była opublikowana po raz pierwszy w rozprawie doktorskiej Charlsa Greya, pozostałe dwie są oryginalnymi definicjami Shelaha.
Niech będzie pojęciem forsingu.
[edytuj] Definicja kombinatoryczna
- Uogólniając pojęcie zbiorów stacjonarnych wprowadzamy następujące definicje. Poniżej, dla liczby kardynalnej λ, rodzina wszystkich nieskończonych przeliczalnych podzbiorów λ jest oznaczana przez .
- Pojęcie forsingu jest proper jeśli zachowuje ono stacjonarność podzbiorów dla każdej nieprzeliczalnej liczby kardynalnej λ. Innymi słowy, jest proper jeśli dla każdej nieprzeliczalnej liczby kardynalnej λ i każdego stacjonarnego zbioru mamy, że "S jest stacjonarny".
[edytuj] Definicja teoriogrowa
- Dla rozważmy następującą grę nieskończoną długości ω. W czasie partii tej gry, dwóch graczy (Pierwszy i Druga) konstruuje ciąg w sposób następujący. Na kroku n,
-
- najpierw Pierwszy wybiera -nazwę (term boole'owski) taką że " jest liczbą porządkową".
- Potem Druga odpowiada wybierając liczbę porządkową .
- Po skończonej partii orzekamy że Druga wygrała wtedy i tylko wtedy gdy istnieje warunek taki, że .
- Pojęcie forsingu jest proper jeśli dla każdego warunku , Druga ma strategię zwycięską w grze .
[edytuj] Definicja oparta na warunkach generycznych
- Powiemy, że zbiór jest filtrem w jeśli następujące warunki są spełnione:
- (i) ,
- (ii) jeśli , oraz , to również ,
- (iii) jeśli , to można znaleźć taki że oraz .
- Zbiór jest gęstym podzbiorem jeśli .
- Niech χ będzie regularną liczbą kardynalną a będzie rodziną wszystkich zbiorów dziedzicznie mocy mniejszej niż χ. Przypuśćmy, że N jest przeliczalnym elementarnym podmodelem takim, że . Powiemy, że warunek jest warunkiem -generycznym jeśli dla każdego maksymalnego antyłańcucha który należy do modelu N mamy
- (Przypomnijmy, że warunki r,q są niesprzeczne jeśli istnieje warunek silniejszy niż oba te warunki.)
- Pojęcie forsingu jest proper, jeśli dla każdej dostatecznie dużej regularnej liczby kardynalnej χ istnieje taki, że:
-
- jeśli N jest przeliczalnym elementarnym podmodelem , oraz ,
- to istnieje warunek który jest -generyczny.
[edytuj] Przykłady
- Wszystkie przeliczalnie domknięte pojęcia forsingu jak też i wszystkie ccc pojęcia forsingu są proper.
- Pojęcia forsingu Lavera, Mathiasa i Sacksa (zdefiniowane w artykule o pojęciach forsingu) są proper.
[edytuj] Przykładowe własności
- Przypuśćmy, że pojęcie forsingu jest proper. Wówczas
-
- (a) Jeśli oraz jest -nazwą taką, że , to istnieją warunek oraz ciąg zbiorów przeliczalnych takie, że .
- (b) " jest liczbą kardynalną ".
- Przypuśćmy, że jest iteracją z nośnikami przeliczalnymi (CS iteration) taką, że dla każdego mamy
-
- " jest proper ".
- Wówczas jest proper.
- Załóżmy CH. Przypuśćmy, że jest iteracją z nośnikami przeliczalnymi taką, że dla każdego mamy
-
- " jest proper mocy co najwyżej ".
- Wówczas spełnia -cc (tzn każdy antyłańcuch w jest mocy co najwyżej ) oraz " " dla każdego .
[edytuj] Twierdzenia zachowawcze
Pozycja własności proper w teorii forsingów iterowanych jest wynikiem szeregu twierdzeń zachowaczych związanych z tą własnością.
[edytuj] Postać ogólna
Ogólny schemat twierdzeń iteracyjnych ma następującą postać. Mamy dwie własności pojęć forsingu, powiedzmy W1 i W2 i własność W1 implikuje własność W2. Twierdzenia iteracyjne związane z tymi własnościami mogą być jednej z następujących postaci:
- (a) Jeśli jest iteracją z nośnikami przeliczalnymi taką, że dla każdego mamy
- " jest proper i ma własność W1 ",
- to jest proper i ma własność W2.
- (b) Jeśli γ jest liczbą graniczną oraz jest taką iteracją z nośnikami przeliczalnymi, że dla każdego mamy
- " jest proper" oraz ma własność W1,
- to (jest proper i) ma własność W2.
Jeśli własności W1,W2 są identyczne, to mówimy wówczas że mamy doczynienia z twierdzeniem zachowawczym.
[edytuj] Przykłady
- Powiemy, że pojęcie forsingu jest ωω-ograniczające, jeśli
- .
- Twierdzenie: Jeśli jest iteracją z nośnikami przeliczalnymi taką, że dla każdego mamy
- " jest proper i ωω-ograniczające ",
- to jest proper i jest ωω-ograniczające.
- Powiemy, że pojęcie forsingu jest słabo ωω-ograniczające, jeśli
- jest nieskończony .
- Twierdzenie: Jeśli γ jest liczbą graniczną oraz jest taką iteracją z nośnikami przeliczalnymi, że dla każdego mamy
- " jest proper " oraz jest słabo ωω-ograniczające,
- to jest proper i jest słabo ωω-ograniczające.
[edytuj] Dalsza lektura
Rozdziały 6 i 18 w monografii Shelaha[3] są najbardziej wyczerpującym przeglądem twierdzeń zachowawczych, ale bardzo jasno przedstawione szczególne przypadki tych twierdzeń można znaleźć w artykule Goldsterna[4] i książce Tomka Bartoszyńskiego i Haima Judaha[6]. Warto przy tej okazji zauważyć, że w artykule Goldsterna zakłada się (ze względów technicznych), że rozważane pojęcia forsingu dodają nowe liczby rzeczywiste, a prezentacja w książce Bartoszyńskiego i Judaha zawiera pewną lukę w tym aspekcie. Wyjaśnienie problemu i przedstawienie jego rozwiązania można znaleźć w artykule Jakoba Kellnera i Martina Goldsterna[7].
[edytuj] Aksjomat A
James E. Baumgartner[8] wprowadził własność pojęć forsingu, która implikuje, że rozważany forsing jest proper, a której sprawdzenie w wielu przypadkach jest prostsze (czy też bardziej intuicyjne). Własność ta znana jest pod nazwą aksjomatu A lub aksjomatu Baumgartnera.
[edytuj] Aksjomat Baumgartnera
Powiemy, że pojęcie forsingu spełnia aksjomat A, jeśli istnieje ciąg porządków częściowych na taki, że
- (i) jeśli , to ,
- (ii) jeśli , to ,
- (iii) jeśli nieskończony ciąg warunków ma tę własność, że (dla wszystkich n < ω), to można znaleźć warunek taki, że ,
- (iv) dla każdego warunku , liczby n < ω oraz maksymalnego antyłańcucha można wybrać warunek taki, że i zbiór są niesprzeczne jest przeliczalny.
[edytuj] Konsekwencje i przykłady
- Jeśli pojęcie forsingu spełnia aksjomat A, to jest ono proper.
- Wszystkie przeliczalnie domknięte pojęcia forsingu jak też i wszystkie ccc pojęcia forsingu spełniają aksjomat A. (W pierwszym przypadku kładziemy , a w drugim jest równością.)
- Forsing Silvera spełnia aksjomat A. Przypomnijmy, że pojęcie forsingu Silvera jest zdefiniowane następująco. Elementami porządku (tzn. warunkami) są funkcje takie, że oraz jest nieskończone; porządek jest odwrotną relacją wydłużania funkcji, tzn wtedy i tylko wtedy, gdy ( oraz) .
- Dla liczby naturalnej określmy relację dwuczłonową na w sposób następujący. Kładziemy oraz dla n > 0:
- wtedy i tylko wtedy, gdy ( oraz) i jeśli i to .
- Łatwo można sprawdzić, że są porządkami częściowymi na zaświadczającymi, że spełnia aksjomat A.
- Ogólniej, pojęcia forsingu zbudowane zgodnie z metodą norm na możliwościach spełniają aksjomat A przy naturalnych warunkach[9].
[edytuj] Bibliografia
- ↑ Shelah, Saharon: Independence results. "J. Symbolic Logic" 45 (1980), s. 563-573.
- ↑ Shelah, Saharon: Proper forcing. "Lecture Notes in Mathematics", 940. Springer-Verlag, Berlin-New York, 1982. ISBN 3-540-11593-5.
- ↑ 3,0 3,1 Shelah, Saharon: Proper and improper forcing. "Perspectives in Mathematical Logic". Springer-Verlag, Berlin, 1998. ISBN 3-540-51700-6.
- ↑ 4,0 4,1 Goldstern, Martin: Tools for your forcing construction. Set theory of the reals (Ramat Gan, 1991). "Israel Math. Conf. Proc.", 6, Bar-Ilan Univ., Ramat Gan, 1993, s. 305-360.
- ↑ Abraham, Uri: Proper forcing. w: Handbook of Set Theory pod red. M. Foremana, A. Kanamoriego i M. Magidora, w druku. Dostępne w formacie dvi na stronie autora.
- ↑ Bartoszyński, Tomek; Judah, Haim. Set theory. On the structure of the real line. A K Peters, Ltd., Wellesley, MA, 1995. ISBN 1-56881-044-X
- ↑ Goldstern, Martin; Kellner, Jakob: New reals: can live with them, can live without them. "Math. Log. Q." 52 (2006), s. 115-124.
- ↑ Baumgartner, James E.: Iterated forcing, w: Surveys in set theory, pod red. A. R. D. Mathiasa. London Math. Soc. Lecture Notes Ser., 87, Cambridge Univ. Press, Cambridge, 1983, s. 1-59.
- ↑ Rosłanowski, Andrzej; Shelah, Saharon: Norms on possibilities. I. Forcing with trees and creatures. "Mem. Amer. Math. Soc." 141 (1999), no. 671, ISBN 0-8218-1180-0.