Pokój w Rastatt
Z Wikipedii
Pokój w Rastatt 7 marca 1714 roku między Austrią a Francją ostatecznie kończył wojnę sukcesyjna hiszpańską (1700-1714). Niektóre kraje uzgodniły swe warunki pokojowe już w kwietniu 1713 w pokojku w Utrechcie.
Rok później po pokoju w Utrechcie, w południowo-zachodnich Niemczech, cesarz Karol VI uzyskał od wycieńczonej wojną Francji i Hiszpanii:
- wyspę Sardynię.
- Królestwo Neapolu (południe Włoch),
- Mediolan (Lombardia),
- Niderlandy południowe (dzisiejsza Belgia),
- porty toskańskie.
Po pokoju w Utrechcie Francja i Wielka Brytania zawarły porozumienie gwarantujące równowagę w Europie zachodniej i w koloniach. W 1718 przystąpniły do niego Niderlandy i Austria tworząc tzw. "czwórprzymierze". Doprowadziło to do wojny o Włochy (wojna Hiszpanii z koalicją angielsko-francusko-austriacką), w której Sabaudia wymieniała się z Austrią w 1720 - biorąc Sardynię w zamian za Sycylię. Władcy Sabaudii przyjęli jednocześnie tytuł Królów Sardynii.
Według traktatu z Rastatt Austria otrzymała Austriackie Niderlandy, które Karol VI Habsburg chciał wymienić na Bawarię, ale ani Francja, ani mediatorzy (Wielka Brytania, Holandia) nie wyraziły na to zgody.