Pietropawłowsk (1914)

Z Wikipedii

Historia
Pietropawłowsk

Położenie stępki	27 października 1909
Wodowanie	13 czerwca 1911
Oddanie do służby	9 kwietnia 1914
Status okrętu	złomowany 1952
Następna nazwa	Marat
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	26 000 t
Długość	184 m
Szerokość	27 m
Zanurzenie	9,3 m
Napęd	siłownia parowa o mocy 61 000 KM
Prędkość	23 węzły
Załoga	1286
Uzbrojenie	12 dział 305 mm 10 dział 120 mm 6 dział 76 mm 14 dział 37 mm 4 wyrzutnie torped kaliber 450 mm

Pietropawłowsk - rosyjski a następnie radziecki pancernik typu Gangut z okresu I i II wojny światowej. Początkowo nazwany "Pietropawłowsk" dla uczczenia miejsca bitwy w wojnie krymskiej a następnie w 1921 okrętowi zmieniono imię na "Marat" dla upamiętnienia jednego z przywódców Wielkiej Rewolucji Francuskiej Jean Paul Marat.

[edytuj] Historia

Stępkę pod drugi pancernik typu Gangut położono w Stoczni Bałtyckiej w Sankt Petersburgu 27 października 1909. Wodowanie okrętu nastąpiło 13 czerwca 1911 a wejście do służby 9 kwietnia 1914. Podczas I wojny światowej okręt stacjonował w Helsinkach i w ramach 1. Brygady Okrętów Liniowych osłaniał kładzenie min w rejonie wschodniego Bałtyku. 17 sierpnia 1919 w ramach interwencji aliantów w Rosji, został trafiony przez trzy torpedy wystrzelone przez brytyjski kuter torpedowy i zatonął w płytkiej wodzie. W 1921 podniesiono go z dna i po remoncie ponownie wcielono do służby. Do wybuchu II wojny światowej okręt był poddawany ciągłym modernizacjom m.in. w 1928 zmodernizowano siłownię i system kierowania ogniem. We wrześniu 1934 okręt gościł w Gdyni a w czerwcu 1937 odwiedził Wielką Brytanię.

Podczas Wojny Zimowej 19 grudnia "Marat" ostrzeliwał Fińską baterię artylerii nadbrzeżnej. Po ataku Niemiec 22 czerwca 1941 pancernik wraz z bliźniaczą "Oktjabrską Riewoliuciją" został skierowany do obrony Leningradu. 9 września po raz pierwszy otworzył ogień do nacierających wojsk niemieckich. Podczas jednego dnia zdarzyło mu się wystrzelić 177 pocisków kaliber 305 mm każdy o masie 470 kg. 23 września 1941 "Marat" został trafiony w okolice wieży A przez dwie bomby przeciwpancerne o masie 1000 kg zrzucone przez bombowce nurkujące Ju-87 (pilot Hans-Ulrich Rudel). W wyniku eksplozji zginęło 326 członków załogi a ciężko uszkodzony okręt osiadł na płytkim dnie. Jednostka w wyniku eksplozji utraciła jedną z wież artylerii głównej. Okręt podniesiono z dna, nadano mu pływalność i włączono do systemu ognia artyleryjskiego obrony Leningradu gdzie do końca oblężenie tego miasta regularnie ostrzeliwał ogniem artylerii głównej wojska niemieckie. W 1950 po remoncie ponownie wcielony do służby pod nazwą "Wołchow" jako okręt szkolny przeznaczony do ćwiczeń obrony przeciwlotniczej. W 1953 okręt został wycofany ze służby i złomowany.