Petro Franko

Z Wikipedii

Petro Franko (ur. 21 czerwca 1890 w Nahujewiczach - zm. 28 czerwca 1941) - ukraiński pedagog i pisarz, jeden z twórców Płastu.

Był synem Iwana Franki. Ukończył Politechnikę Lwowską.

W latach 1911-1914 był nauczycielem wychowania fizycznego w filii gimnazjum ukraińskiego we Lwowie. Jesienią 1911 rozpoczął organizowanie kół Płastu w szkole, w której uczył. W 1913 wydał książkę "Płastowe gry i zabawy".

Od 1914 w randze porucznika dowodził sotnią Legionu USS, od 1918 w stopniu kapitana zarządza intendenturą lotnictwa UHA, aż do internowania w 1920.

W latach 1922-1930 był nauczycielem gimnazjum w Kołomyi, od 1931 do 1936 pracował w Instytucie Chemii Doświadczalnej w Charkowie - był autorem 36 patentów, głównie z dziedziny przetwórstwa mleka. Od 1936 do 1939 pracował jako nauczyciel w Lwowie i Jaworowie.

W latach 1939-1941 był dziekanem wydziału towaroznawstwa Ukraińskiego Państwowego Instytutu Handlu Radzieckiego w Lwowie. Od 1940 był delegatem do Rady Najwyższej USRR.

Był autorem wielu powieści dla młodzieży, oraz książki o ojcu - "Iwan Franko z bliska".

Na początku wojny niemiecko radzieckiej, w czerwcu 1941 został aresztowany wraz z żoną i wywieziony ze Lwowa na wschód. Jedna z wersji jego śmierci podaje, że zginał zastrzelony w czasie próby ucieczki z pociągu na stacji Proszowa koło Tarnopola. Inna wersja podaje, że zginął w więzieniu NKWD w lecie 1941.