Perkoz olbrzymi
Z Wikipedii
Perkoz olbrzymi | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ptaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Podgromada | Neornithes | ||||||||||||||||||||||||||||
Nadrząd | neognatyczne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | perkozy | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | perkozy | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | Perkoz olbrzymi | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Podiceps major | |||||||||||||||||||||||||||||
( Boddaert, 1783) | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
Perkoz olbrzymi (Podiceps major) - ptak z rodziny perkozów, zamieszkujący południową część Ameryki Południowej, gdzie jest szeroko rozpowszechniony.
Jest największym gatunkiem perkoza na świecie, masą ciała bardziej przypominając kormorana lub gęś. Mierzy 67-80 cm i waży około 1600-2000 g.
Perkoz olbrzymi preferuje zazwyczaj otwarte akweny. Najczęściej spotykany na jeziorach o niezbyt głębokiej wodzie i na spokojnych rzekach, często otoczonych lasami.
Ptaki posiadają rdzawą szyję i pierś, przechodzący w czarny na grzbiecie i białawy na brzuchu. Głowa jest koloru szarego, oczy rudo-brązowe.
Pożywienie perkoza olbrzymiego stanowią przede wszystkim ryby, których rozmiar może sięgać nawet 11 cm. Ponadto żywi się także skorupiakami, owadami oraz mięczakami. Dietę urozmaica krabami, głównie w okresie zimowym.
Jest gatunkiem umiarkowanie socjalnym i niekiedy gnieździ się w koloniach. Gniazduje od października do stycznia, w czasie lata na półkuli południowej. Lęgnie się zazwyczaj 2 razy w roku, składając każdorazowo 3-6 jaj.
W 1994 roku Bocheński wyodrębnił ten gatunek z rodzaju Podiceps i nadał mu nową nazwę rodzajową Podicephorus.
Wyróżniamy dwa podgatunki perkoza olbrzymiego:
- Podicephorus major major opisany przez Boddaerta w 1783 roku. Zasiedla Południową Amerykę od Paragwaju i południowe krańce Brazylii po strefę Atlantyku Patagonii i San Juan w centralnej Argentynie. Widywany jest również w centralnym Chile oraz sporadycznie na Falklandach. Na dwóch stawach w północnej Limie obserwuje się populację perkoza olbrzymiego regularnie gniazdującego. Niektórzy badacze uważają, iż mogą one stanowić odrębny podgatunek, o bardzo małej liczebności.
- Podicephorus major navasi opisany przez Manghi w 1984 roku. Żyje w chilijskich fiordach i na terenie andyjskiego jeziora Llanquihue. W okresie pozalęgowym wędruje na tereny morskie, przede wszystkim w okolice Wyspy Chiloé u zachodnich wybrzeży Chile.
Liczbę osobników tego gatunku szacuje się na około 50 000 sztuk.