Nocek Alkatoe
Z Wikipedii
| Nocek Alkatoe | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | nietoperze |
| Rodzina | mroczkowate |
| Rodzaj | Myotis |
| Gatunek | nocek Alkatoe |
| Nazwa systematyczna | |
| Myotis alcathoe | |
| (von Helversen & Heller, 2001) | |
 Systematyka w Wikispecies |
|
Nocek Alkatoe (Myotis alcathoe) – gatunek ssaka z rzędu nietoperzy.
Spis treści |
[edytuj] Opis
Długość przedramienia 30,5-32,0 mm, masa ciała 3,6–5,0 g. Ciało pokryte krótkim, jedwabistym futrem. Grzbiet ciała brązowy, brzuch jaśniejszy, niemal biały. Krótkie uszy z nożowatymi koziołkami. Pyszczek jasnobrązowy lub wręcz cielisty, znacznie jaśniejszy niż u blisko spokrewnionego nocka wąsatka. Najmniejszy przedstawiciel rodzaju Myotis w Europie.
[edytuj] Występowanie
Występuje na obszarze południowej, zachodniej i środkowej Europy. Opisano go jako nowy dla nauki gatunek z północnej Grecji, następnie stwierdzono go na terenie Węgier, Francji, Szwajcarii, Hiszpanii (Pireneje), Słowacji, Albanii, Bułgarii i Niemiec. W Polsce odnaleziono go dotąd jedynie w Beskidach i Tatrach. Stan wiedzy o rozmieszczeniu nocka Alkatoe jest jak dotąd niewystarczający, ponieważ do niedawna nie odróżniano go od, bardzo podobnego morfologicznie, nocka wąsatka, a postęp w tej dziedzinie był możliwy dopiero dzięki badaniom genetycznym, głównie sekwencjonowaniu DNA mitochondrialnego.
[edytuj] Biotop
Na Półwyspie Bałkańskim związany głównie z wilgotnymi lasami platanowymi w dolinach rzek i wąwozach z niewielkimi potokami, latem wykorzystuje tam kryjówki w dziuplach drzew. W Niemczech występuje w lasach dębowych. W Polsce i na Słowacji odławiano go w sieci przy wejściach do jaskiń.
[edytuj] Tryb życia
Na temat ekologii i zachowania tego gatunku dotychczas niewiele wiadomo. Nocek Alkatoe poluje na niewielkie owady, chwytane w locie nad wodą i wśród koron nadrzecznych drzew. Może tworzyć w kryjówkach letnich niewielkie kolonie rozrodcze - w Grecji trzy dorosłe samice i dwoje młodych znaleziono w jednej dziupli platanu, na wysokości 8 m nad ziemią. Emituje krótkie (5 ms) sygnały echolokacyjne, rozpoczynające się na około 120 kHz i kończące na 43-46 kHz.
[edytuj] Ochrona
W Polsce podlega ścisłej ochronie.
[edytuj] Geneza nazwy
Nazwa gatunkowa wywodzi się z mitologii greckiej. Alkatoe, córka Minyasa, była nimfą, która odmówiła oddania czci bogu Dionizosowi, za co została przezeń zmieniona w nietoperza.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Grabińska B., Bogdanowicz W. 2002. Nietoperze Europy - ich rozmieszczenie i status ochronny. Nietoperze 3 (2): 181-196.
- Helversen O. v., Heller K-G., Mayer F., Nemeth A., Volleth M., Gombkötö P. 2001. Cryptic mammalian species: a new species of whiskered bat (Myotis alcathoe sp. n.) in Europe. Naturwissenschaften 88: 217-223.
- Helversen O. v. 2004. Myotis alcathoe – Nymphenfledermaus. W: Krapp F. (red.). Handbuch der Säugetiere Europas, Fledertiere (Chiroptera) II. Aula-Verlag, Wiebelsheim: 1159-1167.
- Niermann I., Biedermann M., Bogdanowicz W., Brinkmann R., Le Bris Y., Ciechanowski M., Dietz C., Dietz I., Estók P., Helversen O. v., Le Houédec A., Paksuz S., Petrov B. P., Özkan B., Piksa K., Rachwald A., Roué S. Y., Sachanowicz K., Schorcht W., Tereba A., Mayer F. 2007. Biogeography of the recently described Myotis alcathoe von Helversen and Heller, 2001. Acta Chiropterologica 9: 361-378.
