Mieczysław Kuliński
Z Wikipedii
Mieczysław Kuliński (ur. 22 października 1871 w Wicyniu, w pow. złoczowskim - zm. 22 czerwca 1958 w Krakowie) - pułkownik piechoty C.K. Armii i generał dywizji Wojska Polskiego.
Od 1892 oficer zawodowy austriackiej piechoty. absolwent Akademii Sztabu Generalnego w Wiedniu. Przeszedł kolejne stanowiska liniowe i sztabowe. Podczas I wojny światowej dowódca batalionu i pułku na froncie rosyjskim.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim jako dowódca Okręgu Wojskowego w Tarnowie do stycznia 1919. Styczeń - kwiecień 1919 dowódca brygady piechoty w grupie operacyjnej "Bug", walczącej z agresją ukraińską. Odniósł sukcesy taktyczne. . Kwiecień 1919 - czerwiec 1921 pierwszy zastępca szefa Sztabu Generalnego. Generał dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Czerwiec 1921 - marzec 1923 dowódca Okręgu Korpusu I Warszawa (w tym; kwiecień - maj 1922 kurs wyższych dowódców we Francji). 15 listopada 1923 mianowany dowódcą Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. [1] Ostro zareagował na ataki J. Piłsudskiego przeciwko kadrze oficerskiej z byłej armii austriackiej. W maju 1926 opowiedział się za rządem, co przekreśliło jego karierę. Od 31 października 1926 w stanie spoczynku. Osiadł w Warszawie, potem przeniósł się do Krakowa, gdzie zmarł.
W rezerwie sympatyk endecji - współpracował z R. Dmowskim. Działał w Obozie Wielkiej Polski. Od 1945 we władzach naczelnych PCK. Pracował społecznie także w innych dziedzinach. Był jednym z nielicznych generałów Wojska Polskiego, który otrzymał emeryturę wojskową w Polsce Ludowej.
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
- Krzyż Komandorski Legii Honorowej
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu „Korony Rumunii”
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu „Korony Włoch”
[edytuj] Źródła:
- T. Kryska Karski S. Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
- H. P Kosk: Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998
- Rocznik Oficerski 1924, s. 116,
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 77 z 16.12.1923 r.