Kwakowo (województwo pomorskie)

Z Wikipedii


Kwakowo
Województwo	pomorskie
Powiat	słupski
Gmina	Kobylnica
Położenie	54° 22' 07'' N 17° 01' 32'' E
Liczba mieszkańców • liczba ludności	576
Strefa numeracyjna (do 2005)	59
Kod pocztowy	76-251 Kobylnica
Tablice rejestracyjne	GSL
Położenie na mapie Polski Kwakowo

Kwakowo (kaszb. Kwakòwò, niem. Quackenburg) – dawna wieś kszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica nad rzeką Kwaczą i przy trasie drogi krajowej nr .

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Inne miejscowości o nazwie Kwakowo: Kwakowo

[edytuj] Historia

Pierwsza wzmianka z XIII wieku mówiąca o erygowaniu kościoła katolickiego w Kwakowie („Ecolasiae da Qacoc”). Wieś należała pierwotnie do rodu Zitzewitzów. Następna informacja o Kwakowie, zapisanym jako Quackenburg, pochodzi z 1480 roku. W XVII wieku używano formę kaszubską zapisaną przez Niemców jako "Kwakow". Do roku 1702 odprawiano w tutejszym kościele nabożeństwa także w języku kaszubskim. Pastorem w tym czasie był Christian Bilang. Kwakowo należy do nielicznych wsi pomorskich, w których zachowały się księgi parafialne, sięgające połowy XVIII wieku. Do XVII wieku istniały dwa odrębne majątki, które w 1649 roku skupił w swych rękach Paul von Zitzewitz, ale nie na długo, bo w 30. lat później przeszły we władanie von der Goltzów, następnie Wobeserów, aby ostatecznie - od 1714 do 1905 roku pozostać w rodzinie von Blumenthalów. W 1784 roku we wsi był folwark, młyn wodny, karczma, kuźnia i w sumie 24 dymy. Od Blumenthalów Kwakowo wykupił Bodo von Zitzewitz, syn Güntera z Borzęcina, aby sprzedać je następnie w 1913 roku - Bernardowi von Puttkamer. W 1936 roku część dóbr znajdowała się w rękach Otto Ratzke, a druga była własnością R. Huppke ze Słupska. W roku 1702 odbyło się ostatnie nabożeństwo w języku kaszubskim. Szkoła w Kwakowie istniała od 1710 roku, a pierwszy kościół podobno już w 1208 roku. Zastąpiła go świątynia wybudowana pod patronatem Marcusa Siczewitza w 1615 roku. Wieś miała charakterystyczną zabudowę - stodołami zwróconą do drogi. Po licznych pożarach z zabytkowych budowli zachowało się tylko kilka bydynków. Dawniej koło wsi stał XIX wieczny wiatrak.

[edytuj] Zabytki

XIV wieczny murowany kościół parafialny pw Niepokalanego Poczęcia NMP.
Park podworski - stare świerki, lipa srebrzysta, cyprysik groszkowy, jodła kaukaska, dąb szypułkowy, jodła pospolita. Przez park przepływa rzeka Kwacza.