Konstytucja Księstwa Warszawskiego
Z Wikipedii
Konstytucja Księstwa Warszawskiego nadana została w Dreźnie 22 lipca 1807 przez Napoleona. Wraz z wprowadzonym równocześnie Kodeksem Cywilnym Napoleona obaliła dawną nierówność stanową. Głosząc zasadę równości wszystkich ludzi wobec prawa, likwidowała odrębne sądy na rzecz jednolitego sądownictwa dla wszystkich obywateli kraju. Znosiła poddaństwo chłopów, zapewniając im wolność osobistą; nie podjęto jednak decyzji o ich uwłaszczeniu. Późniejszy dekret z 21 grudnia 1807 przyznawał dziedzicom pełne prawo własności chłopskich gospodarstw i pozwalał na usuwanie chłopa z ziemi. Zasady Konstytucji Księstwa Warszawskiego wzorowane były w dużej mierze na ustroju Cesarstwa Francuskiego. Księstwo Warszawskie nie miało odrębnej dyplomacji, polityka zagraniczna należała do uprawnień króla saskiego. W Warszawie przebywał stały rezydent (przedstawiciel) Francji, faktycznie kontrolujący polskie władze. Armia Księstwa podlegała zwierzchnictwu francuskiemu.
I Rzeczpospolita: Konstytucja 3 maja (1791) Księstwo Warszawskie: Konstytucja Księstwa Warszawskiego (1807) Okres zaborów: Konstytucja Królestwa Polskiego (1815) II RP: Mała Konstytucja (1919) • Konstytucja marcowa (1921) • Nowela sierpniowa (1926) • Konstytucja kwietniowa (1935) Polska Ludowa: Mała Konstytucja (1947) • Konstytucja PRL (1952) • Nowela kwietniowa (1989) III RP: Mała Konstytucja (1992) • Konstytucja RP (1997)
