Kārlis Goppers

Z Wikipedii

Kārlis Goppers (ur. 2 kwietnia 1876 w Planu koło Valki w Inflantach, zm. 25 marca 1941 roku niedaleko Ulbroki) - łotewski generał, uczestnik wojny domowej w Rosji, założyciel harcerstwa na Łotwie.

W 1896 roku został absolwentem szkoły wojskowej w Wilnie, po czym zaciągnął się do armii rosyjskiej, w której walczył podczas I wojny światowej. W 1912 roku otrzymał stopień kapitana, w 1915 roku dowodził już pułkiem. W 1917 roku objął dowództwo nad I Brygadą Strzelców Łotwy.

Po wybuchu rewolucji październikowej w 1917 roku stanął po stronie przeciwników bolszewizmu, dowodził oddziałami "białych" pod Samarą i na Syberii.

W 1920 roku powrócił na Łotwę, został mianowany generałem, a cztery lata później objął dowództwo nad widzemską (inflancką) dywizją piechoty.

Przyczynił się do powstania łotewskiego skautingu, na czele którego stał przez cały okres międzywojenny jako zwierzchnik "Latvijas Skautu un Gaidu Centrālā Organizācija".

We wrześniu 1940 roku został aresztowany przez NKWD, na wiosnę 1941 roku wywieziony do lasu pod Ulbroką i tam zamordowany serią z karabinu maszynowego.

[edytuj] Bibliografia

• Roszkowski W., Kofman J. (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-7399-084-4