Jerzy Targalski

Z Wikipedii

Jerzy Włodzimierz Targalski (ur. 1952), historyk, politolog, orientalista, działacz opozycyjny i publicysta prawicowy.

W 1976 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, a rok później studia w zakresie filologii Starożytnego Wschodu w Instytucie Orientalistycznym UW. W latach 1976-1979 był studentem studium doktoranckiego w Instytucie Historycznym UW. W latach 1980-1981 był pracownikiem naukowym IH UW. W 2007 uzyskał stopień doktora nauk historycznych na Akademii Humanistycznej w Pułtusku na podstawie pracy pt. Mechanizmy demontażu komunizmu w Jugosławii na przykładzie Słowenii i Serbii (1986 - 1991)^[1].

Spis treści 1 Biografia 1.1 Zarzuty dotyczące mobbingu 1.2 Zarzuty dotyczące esperanto 2 Przypisy 3 Publikacje 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

W latach 1974-1979 członek PZPR. Od 1976 współpracował z Komitetem Obrony Robotników. Od 1977 związany z Głosem i Wydawnictwem "Krąg". Brał udział w zakładaniu czasopism Niepodległość oraz Obóz. W latach 1982-1983 działał w podziemiu, a w latach 1983-1997 przebywał na emigracji we Francji. Współpracował z Kontaktem i paryską Kulturą. W latach 1998-2000 dyrektor i redaktor naczelny PAI-Pressu, w 2000 dyrektor PAI-Internet, zwolniony z PAI w kwietniu 2001. Współpracuje z Gazetą Polską. Prowadzi ćwiczenia w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Współtwórca portalu internetowego ABCnet^[2] i Fundacji Orientacja. 15 lipca 2006 wybrany do Zarządu Polskiego Radia SA.

Zajmuje się problematyką przemian ustrojowych w Europie Środkowej i Wschodniej na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, a zwłaszcza rolą, jaką w tych przemianach odegrały służby specjalne. W swoich wypowiedziach publicznych wielokrotnie zwracał uwagę na zagrożenia wynikające jego zdaniem ze zbyt dużej roli funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa oraz Wojskowych Służb Informacyjnych i jej tajnych współpracowników w życiu politycznym i gospodarczym Polski po 1989. Jest zdecydowanym zwolennikiem lustracji i dekomunizacji.

W publicystyce posługuje się pseudonimem Józef Darski.

[edytuj] Zarzuty dotyczące mobbingu

Na początku 2007 w Gazecie Wyborczej ukazały się artykuły, w których zarzucono Targalskiemu zwalnianie i obrażanie dziennikarzy, którzy nie zlustrowali się w IPN względnie nie zgadzają się z poglądami kierownictwa^[3][4]. Targalski tym informacjom zaprzeczył^[5][6][7][8] i wniósł kilka pozwów cywilnych przeciwko dziennikarzom Gazety Wyborczej. Państwowa Inspekcja Pracy nie stwierdziła, by Targalski złamał prawo^[9][10].

[edytuj] Zarzuty dotyczące esperanto

15 grudnia 2006 Targalski, jako członek zarządu Polskiego Radia, udzielił wywiadu Agnieszce Kublik z Gazety Wyborczej, w którym uzasadniał likwidację audycji nadawanych w języku esperanto następująco: Wyjaśniałem, że jeśli Polska ma dlatego nadawać audycje po esperancku, bo jest dumna z Zamenhofa, to Izrael też powinien nadawać po esperancku, bo chyba też jest dumny ze swego rodaka^[11]. Była to odpowiedź na argument, że PR powinno nadawać audycję, gdyż Polska powinna być dumna z Zamenhofa. Zapowiedź likwidacji programu spowodowała reakcję międzynarodowego środowiska esperantystów^[12]. Prezes Polskiego Radia Krzysztof Czabański określił wypowiedź Targalskiego jako nieszczęśliwą i nietrafną co do pochodzenia twórcy języka Ludwika Zamenhofa, a sam Targalski wyraził ubolewanie, że jego wypowiedź przedstawiała w fałszywym świetle Polskie Radio i jego osobę. W efekcie sporu audycje esperanckie są nadawane w postaci internetowej (Radio Polonia w esperanto). W dwa miesiące po incydencie Polskie Radio uruchomiło stały program w języku hebrajskim, co jednak zostało przez polskie media przemilczane.

Przypisy

[edytuj] Publikacje

• Formowanie się miast-państw w południowej Mezopotamii, Warszawa 1980.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Wywiad z Jerzym Targalskim