Jakobinizm

Z Wikipedii

Jakobinizm (fran. jacobinisme, od łac. Jacobus - Jakub) - radykalnie lewicowy kierunek polityczno-społeczny (ideologiczny), reprezentujący terrorystyczną i totalitarną odmianę demokracji; nazwa pochodzi od francuskich "jakobinów", tzn. członków klubu politycznego działającego w okresie Wielkiej Rewolucji Francuskiej;

Historia

Rewolucyjne ugrupowanie reprezentujące ideę jakobinizmu zaczęło tworzyć się w Wersalu, spośród posłów do Konstytuanty pochodzących z Bretanii nazywając się nieoficjalnie Klubem Bretońskim. Niedługo potem dołączyli do nich bardziej znani posłowie z pozostałych prowincji francuskich. Od początku jakobinizmowi przyświecał jeden cel, a było nim wywieranie wpływu na Zgromadzenie Narodowe, w szczególności na prace i decyzje przez nich podejmowane. Możliwe to było tylko dzięki opracowaniu niezwykle skutecznej taktyki. Głównym narzędziem walki jakobinów był terror, a sztandarowym hasłem to „gwałt niech się gwałtem odciska”. W 1789 roku Konstytuanta przeprowadziła się do Paryża. "Bretończycy" musieli wprowadzić się do innego budynku, a dokładnie rzecz ujmując do dominikańskiego klasztoru św. Jakuba (stąd ich nowa nazwa) przy ulicy Saint-Honoré. W ten sposób utworzyli oficjalnie Towarzystwo Rewolucji, przemianowane wkrótce na Towarzystwo Przyjaciół Konstytucji z siedzibą w Paryżu, w budynku jakobinów. Przewodniczącym klubu jakobinów był Maximilien de Robespierre (1758-1794), francuski adwokat i mówca, członek Stanów Generalnych i Konstytuanty, a potem jeden z przywódców Wielkiej Rewolucji Francuskiej.

W wyniku działalności klubu jakobinów doszło do zgilotynowania króla Francji Ludwika XVI (1754- 1793). Na przełomie lat 1793/94 podwładni Robespierre’a przejęli całkowitą władzę we Francji. Klub jakobinów został zlikwidowany w 27 VII 1794. Ścięto przywódców idei jakobinizmu. Jakobini usiłowali ponownie dojść do władzy, jednakże tę próbę zniweczył wojskowy zamach stanu Napoleona Bonaparte.

Jakobinizm w Polsce

Również do historii Polski przeniknęła idea jakobinizmu. Przedstawiciele tej ideologii nazywani byli Hugonistami od nazwiska jednego z przywódców, Hugona Kołłątaja (1750- 1812). Jakobini polscy tworzyli antyrosyjski klub zawiązany podczas obradowania Sejmu Czteroletniego (1788- 1792). Cel, do którego dążyli członkowie klubu stanowiły radykalne reformy, które polegały przede wszystkim na obaleniu monarchii. Oprócz tego Hugenoci walczyli o zniesienie pańszczyzny i poddaństwa chłopów, a także wprowadzeniu równości dla wszystkich obywateli. To dzięki działalności tego klubu doszło w 1794 roku do powstania kościuszkowskiego. Jednakże po kilku krwawych samosądach, które miały miejsce podczas insurekcji naczelnik Tadeusz Kościuszko (1746- 1817) zlikwidował klub. W wyniku III rozbioru Polski większość krajowych jakobinów zmuszona została do udania się na emigrację. Ich idee pojawiły się ponownie dopiero w 1830, kiedy to wybuchło powstanie listopadowe (IX 1830- X 1831) w Towarzystwie Patriotycznym, którego przewodnikiem został Joachim Lelewel (1786- 1861). Klub został ponownie zlikwidowany przez generała J. Krukowieckiego w efekcie nieudanego zamachu stanu.