Języki ałtajskie
Z Wikipedii
Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości. |
Języki ałtajskie - grupa języków, tradycyjnie uznawanych za rodzinę językową, pochodząca od wspólnego prajęzyka. Obecnie często uważa się języki ałtajskie raczej za ligę językową - zespół języków, których podobieństwa wynikają ze wzajemnych interakcji[1]. Grupa języków ałtajskich dzieli się trzy rodziny:
Językami ałtajskimi posługuje się ponad 93 mln osób, zamieszkujących rozległe obszary Azji, od Azji Mniejszej przez Azję Środkową i środkową Syberię, aż po chiński i rosyjski Daleki Wschód. Ze względu na swoje podobieństwo do języków uralskich łączone są w jedną ligę uralo-ałtajską. Dużo elementów ałtajskich posiadają też do tej pory niesklasyfikowane języki japoński i koreański.
Języki ałtajskie z największą liczbą użytkowników to turecki (około 40 mln), tatarski, ujgurski (po około 6 mln), kazachski (około 5,3 mln) i mongolski (około 4,5 mln).
Typologicznie wszystkie języki ałtajskie należą do języków aglutynacyjnych. Cechą charakterystyczną jest również harmonia wokaliczna.
[edytuj] Klasyfikacja języków ałtajskich
- języki ałtajskie (ok. 152 mln)
- języki tureckie (ok. 140 mln)
-
- czuwaski (ok. 1,5 mln)
- języki wschodniotureckie
- uzbecki (ok. 15 mln)
- nowoujgurski (ze staroujgurskim †)
- języki północnotureckie
- języki południowotureckie
- turecki (ok. 80 mln)
- turkmeński (ok. 1,5 mln)
- azerski (ok. 21 mln)
- gagauski (ok. 175 tys.)
- krymskotatarski (ok. 300 tys.)
- krymczacki (ok. 100 osób)
- języki zachodniotureckie
- kirgiski (ok. 2 mln)
- kazachski (ok. 5,3 mln)
- kipczacki †
- baszkirski
- karakałpacki (ok. 350 tys.)
- karaimski (ok. 12 tys.)
- język tatarski (ok. 6 mln)
-
- języki mongolskie
- języki tungusko-mandżurskie
- języki tunguskie
- ewenkijski (ok. 48 tys.)
- eweński (lamucki) (ok. 13 tys.)
- języki mandżurskie
- mandżurski
- nanajski (goldyjski) (ok. 9 tys.)
- udehejski
- języki tunguskie
- języki tureckie (ok. 140 mln)
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- ↑ Godziński, Stanisław, Współczesny język mongolski, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 1998