Język kitański
Z Wikipedii
Język kitański – wymarły język wywodzący się rodziny języków ałtajskich używany w Mongolii, Mandżurii i północnych Chinach.
Ostatni użytkownicy wymarli zapewne ok. XIII wieku, zachowały się jednak inskrypcje w piśmie Kitanów, które pozostają w większości nieodczytane. Uważa się, że kitański był blisko spokrewniony ze staromongolskim.
[edytuj] Zobacz też
azerski • baszkirski • buriacki • czuwaski • dagurski • ewenkijski • eweński • gagauski • jakucki • kałmucki • karaimski • karakałpacki • kazachski • kipczacki • kirgiski • kitański • krymczacki • krymskotatarski • mandżurski • mogolski • mongolski • mongolski klasyczny • mongorski • ojracki • osmańsko-turecki • santyjski • szera-jögurski • tatarski • tofa • turecki • turkmeński • ujgurski • uzbecki
