Język średnioangielski
Z Wikipedii
English (Middle English) |
|
Obszar | obecnie wymarły, dawniej Anglia i południowa Szkocja |
Liczba mówiących | wymarły |
Ranking | poza rankingiem |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki germańskie **Języki zachodniogermańskie ***Język angielski |
Pismo | łaciński |
ISO 639-2 | enm |
ISO/FDIS 639-3 | enm |
SIL | ENM |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata
|
Język średnioangielski (ang. Middle English) to nadana przez lingwistów nazwa dotycząca form języka angielskiego używanych i rozwijających się między inwazją normańską w 1066 roku a połową XV wieku, gdy standard Chancery zaczął się rozprzestrzeniać. Za umowne rozgraniczenie między średnioangielskim a wczesnym nowoangielskim uznaje się rok 1440.
W okresie średnioangielskim z dialektów northumbryjskich zaczął wykształcać się język scots.
[edytuj] Przykład
Po lewej fragment prologu Opowieści kanterberyjskich autorstwa Geoffreya Chaucera a po prawej tłumaczenie w języku angielskim.
|
|
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Link zewnętrzny
pragermański¹ † z pranordyckim†
wschodniogermańskie:
burgundzki † • gocki † • lombardzki † • wandalski †
zachodniogermańskie:
afrikaans • alzacki • angielski • (staroangielski † • średnioangielski † • wczesny nowoangielski †) • denglisch • dolnoniemiecki • dolnosaksoński • fryzyjski • jidysz • lotaryński • luksemburski • niderlandzki (warianty: flamandzki • holenderski • limburgijski • południowogeldryjski • twents) • niemiecki • (staro-wysoko-niemiecki † • średnio-wysoko-niemiecki † • wczesno-nowo-wysoko-niemiecki • nowo-wysoko-niemiecki) • niemiecki w Austrii • oorlans • pensylwański • plautdietsch • schwyzertüütsch • scots • starosaksoński † • wschodniodolnoniemiecki • wilamowski (wymysiöeryś)
skandynawskie:
duński • farerski • islandzki • jämtlandzki • szwedzki • szwedzki Rinkeby • norn † • norweski (nynorsk • riksmål • bokmål) • starogotlandzki † • staronordyjski †
¹ Język pragermański nie jest językiem germańskim, ale przodkiem wszystkich języków germańskich