Ingrid Bergman

Z Wikipedii

Ingrid Bergman
Ingrid Bergman w wieku 14 lat
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1915 Sztokholm, Szwecja
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1982 Londyn, Wielka Brytania
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Profil w bazie IMDb

Ingrid Bergman (ur. 29 sierpnia 1915 w Sztokholmie, zm. 29 sierpnia 1982 w Londynie) – aktorka szwedzka, zarówno filmowa jak i teatralna.

Spis treści 1 Biografia 2 Aktorstwo 3 Filmografia 4 Ciekawostki 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

Urodziła się w Sztokholmie w 1915 r. Początkowo grywała tylko niewielkie role w szwedzkich filmach. Przełomem w jej karierze okazał się film "Intermezzo", w którym zagrała pianistkę zakochaną w starszym, żonatym skrzypku. Rolą tą zwróciła na siebie uwagę Davida O.Selznicka, amerykańskiego producenta, który postanowił zrobić remake tego filmu i w tym celu zaprosił Ingrid do Hollywood. Film odniósł sukces, a Bergman podpisała siedmioletni kontrakt z Selznickiem. Zagrała w wielu dobrych filmach - wystarczy wymienić chociażby takie tytuły, jak "Dr Jekyll i Mr Hyde", "Komu bije dzwon" czy "Joanna D'Arc". Najsłynniejszym dziełem z udziałem Ingrid Bergman jest niewątpliwie "Casablanca" - jeden z najsmutniejszych dramatów w historii kina, w którym aktorka partnerowała Humphrey'owi Bogartowi. Amerykańska Akademia Filmowa przyznała Ingrid statuetki za role w filmach: "Gasnący płomień", "Anastazja" i "Morderstwo w Orient Ekspresie". Życie osobiste aktorki było dość burzliwe. W 1949 opuściła męża Petera Lindstroma i córkę, aby związać się z włoskim reżyserem Roberto Rossellinim. Owocami ich miłości są dzieci (Robertino,Isotta i Isabella) oraz filmy, które razem nakręcili. Po dziewięciu latach wspólnego życia, Ingrid i Roberto rozstali się. Aktorka poślubiła producenta teatralnego Larsa Schmidta, z którym rozwiodła się w 1975 roku. Jej ostatnią rolą była postać izraelskiej pani premier, Goldy Meir, w miniserialu telewizyjnym "A Woman Called Golda" (1982), za którą otrzymała nagrodę Emmy. Ingrid Bergman zmarła w dniu swoich urodzin, w wieku 67 lat, po długotrwałej walce z rakiem.

[edytuj] Aktorstwo

Zamarzyła o aktorstwie po tym, jak wzięła udział w filmie Landskamp jako statystka. Jej rodzice umarli, kiedy była dzieckiem, więc opiekował się nią dziadek. Ingrid została uczennicą prestiżowej szkoły Swedish Royal Theatre, ale stwierdziła, że teatr jej nie pociąga.

W 1935 pojawiła się w pierwszej roli, w której miała kwestie. W 1936 wcieliła się w Anitę Hoffman w filmie Intermezzo. Szczęśliwie dla niej, wielki producent David O. Selznick, autor sukcesów wielu hollywoodzkich gwiazd, obejrzał film i postanowił zrealizować jego amerykańską wersję z panną Bergman w roli głównej. W 1939 doszło do produkcji Intermezzo w Hollywood. Potem aktorka pojechała do Szwecji, gdzie zagrała w dwóch filmach i wróciła do USA, by pojawić się w trzech dobrze odebranych obrazach. W 1941 otrzymała propozycję zagrania głównej roli kobiecej u boku Humphreya Bogarta w filmie Casablanca.

W 1943 pojawiła się w głównej roli w filmie Komu bije dzwon na podstawie powieści Hemingwaya. Otrzymała za nią pierwszą nominację do Oscara. Rok później wcieliła się w Paulę Alquist w Gaslight i za tę kreację otrzymała nagrodę Akademii Filmowej. Trzecią nominację przyniosła jej rola siostry Benedyktyny w The Bells of St. Mary's. Rola Joanny D'Arc zaowocowała nominacją numer 4.

Tymczasem w 1949 roku Ingrid kręciła film Stromboli we Włoszech, zakochała się w jego reżyserze, Roberto Rossellinim i porzuciła dla niego męża i małą córeczkę Pię. Za ten występek spotkała się z ogromną krytyką opinii publicznej. Ingrid nosiła dziecko Rosselliniego i, by je w spokoju urodzić, pozostała we Włoszech. Tam na świat przyszedł ich syn. W niedługim odstępie czasu Bergman urodziła Rosselliniemu bliźniaczki, w tym Isabellę Rossellini, bardzo cenioną i popularną dziś aktorkę. W 1950 poślubiła Roberta, ale po 7 latach rozwiedli się. We Włoszech nakręciła kilka filmów, a do Hollywood wróciła obrazem Anastacia (1956), za rolę w którym uhonorowano ją jej drugim Oscarem. W 1974 zagrała w Morderstwie w Orient Expressie, co z kolei zaowocowało 3 statuetką w jej karierze. Ostatnią nominację przyniósł jej film Höstsonaten (1978). Uważała, że była to jej najlepsza rola.

Jej ostatnim triumfem był serial Kobieta o imieniu Golda z 1982, w którym za rolę Goldy Meir przyznano jej nagrodę Emmy. Jednak Ingrid tego nie doczekała. Zmarła w 67. rocznicę urodzin na raka piersi.

Często grywała kobiety silne, o ciekawej osobowości. Trzykrotnie była laureatką Oscara: w 1945 za rolę w filmie Gaslight, 1957 w Anastasii i w 1975 za Morderstwo w Orient Ekspressie.

[edytuj] Filmografia

• 1932 – Landskamp
• 1935 – Munkbrogreven
• 1935 – Bränningar
• 1935 – Swedenhielms
• 1935 – Valborgsmässoafton
• 1936 – På solsidan
• 1936 – Intermezzo
• 1938 – Dollar
• 1938 – En Kvinnas ansikte
• 1938 – Die Vier Gesellen
• 1939 – En Enda natt
• 1939 – Intermezzo: A Love Story
• 1940 – Juninatten
• 1941 – Adam Had Four Sons
• 1941 – Rage in Heaven
• 1941 – Dr. Jekyll and Mr. Hyde
• 1942 – Casablanca
• 1943 – Komu bije dzwon
• 1943 – Swedes in America
• 1944 – Gaslight
• 1945 – Saratoga Trunk
• 1945 – Spellbound
• 1945 – The Bells of St. Mary's
• 1946 – American Creed
• 1946 – Notorious
• 1948 – Arch of Triumph
• 1948 – Joanna d'Arc
• 1949 – Under Capricorn
• 1950 – Stromboli
• 1952 – Europa '51
• 1953 – Siamo donne
• 1954 – Giovanna d'Arco al rogo
• 1954 – Viaggio in Italia
• 1954 – La Paura
• 1956 – Anastasia
• 1956 – Elena et les hommes
• 1958 – Indiscreet
• 1958 – The Inn of the Sixth Happiness
• 1959 – Startime: The Turn of the Screw
• 1961 – Aimez-Vous Brahms?
• 1961 – Auguste
• 1961 – 24 Hours in a Woman's Life
• 1963 – Hedda Gabler
• 1964 – The Visit
• 1964 – The Yellow Rolls-Royce
• 1967 – Stimulantia
• 1969 – Cactus Flower
• 1970 – Henri Langlois
• 1970 – Walk in the Spring Rain
• 1973 – From the Mixed-Up Files of Mrs. Basil E. Frankweiler
• 1974 – Morderstwo w Orient Expressie
• 1976 – A Matter of Time
• 1978 – Jesienna sonata (Höstsonaten) - reżyseria Ingmar Bergman
• 1982 – A Woman Called Golda

[edytuj] Ciekawostki

• Wyszła za mąż za włoskiego reżysera Roberto Rosselliniego (1949-57).
• Urodziła troje dzieci, jedno z nich to aktorka Isabella Rossellini.
• Jest jedną z aktorek, którzy przyczynili się do upadku tzw. systemu kontraktowego.
• Na jej pogrzebie zagrano piosenkę z filmu "Casablanca" pt. "As time goes by".
• Odrzuciła rolę u boku Charltona Hestona w filmie Planeta małp (1968).
• Pieśniarz folkowy Woody Guthrie napisał o niej piosenkę zatytułowaną jej imieniem i nazwiskiem.
• Rolę Joanny d'Arc grała trzykrotnie.
• Amerykański Instytut Filmowy sklasyfikował ją jako 4 najlepszą aktorkę w dziejach kina.
• W czasie kręcenia Casablanki żona Humphreya Bogarta oskarżyła Ingrid o romans z jej mężem.
• Sergio Scaglietti zaprojektował najpiękniejsze modele samochodów Ferrari z lat '50 i '60 z myślą o aktorce.
• Aby zagrać swoją uhonorowaną Emmy rolę Goldy podróżowała po Izraelu i pytała o nią ludzi, którzy ją znali.
• Jej prochy rozsypano nad szwedzkim wybrzeżem.
• Jej autobiografia My story stała się bestsellerem.
• Na planie filmu Casablanca Humphrey Bogart i Claude Rains musieli nosić specjalne koturny, by wyglądać na wyższych od mierzącej 178 cm aktorki.
• Jej romans z fotografem wojennym Robertem Capa był podstawą dla scenariusza filmu Okno na podwórze.
• Po raz pierwszy przyjechała do pracy na rowerze i w okularach słonecznych.
• Ingrid Bergman ma swoją gwiazdę na hollywoodzkim Walk of Fame przy 6759 Hollywood Blvd.
• Miała kłopoty zdrowotne w czasie kręcenia filmu Saratoga Trunk.
• Od jej imienia nazwano różę.
• Mimo że jej rola Ilsy w Casablance przeszła do historii kina, nie otrzymała za nią nawet nominacji do Oscara.
• Jest byłą teściową Martina Scorsese.
• Pewnego razu przedsiębiorca Howard Hughes wykupił wszystkie możliwe miejsca na samolot z Nowego Jorku do Los Angeles, aby mieć pewność, że aktorka poleci z nim jego prywatnym samolotem.
• Początkowo w filmie Dr. Jekyll i Mr. Hyde to Lana Turner miała grać Ivy, a postać Beatrix była przeznaczona dla Ingrid. Bergman poprosiła producentów o zamianę ról, ponieważ uważała, że rola Ivy jest większym aktorskim wyzwaniem.
• Otrzymała rekordową wówczas sumę 129 tysięcy dolarów za rolę Joan of Lorraine.
• Nie jest spokrewniona z reżyserem Ingmarem Bergmanem.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Ingrid Bergman w NNDB (en)
• Ingrid Bergman w bazie filmweb.pl