اینگرید برگمن
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
|
| زمینه فعالیت | بازیگر |
| تولد | ۲۹ اوت ۱۹۱۵ استکهلم در سوئد |
| مرگ | 29 اوت ۱۹۸۲ لندن در بریتانیا |
| صفحه در وب‌گاه IMDb | |
اینگرید برگمن (به سوئدی: Ingrid Bergman) (۱۹۸۲-۱۹۱۵) بازیگر سرشناس و فقید سینما است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] بیوگرافی
بازیگر سوئدی الاصل و فوق ستاره دهه چهل هالیوود در ۲۹ آگوست ۱۹۱5از پدری سوئدی و مادری آلمانی به دنیا آمد. در کودکی مادرش را از دست داد و پس از تحصیل در آکادمی هنرهای دراماتیک استکهلم بازی در فیلم های سوئدی را آغاز کرد و در عرض یکسال به ستاره اول سینمای سوئد تبدیل شد. آخرین فیلم او اینترمتسو Intermezzo (میان پرده) مورد توجه دیوید سلزنیک فیلم ساز معروف هالیوود (سازنده فیلم بر باد رفته) قرار گرفت و از او برای بازسازی دوباره این فیلم در آمریکا دعوت کرد. موفقیت دوباره این فیلم در آمریکا زمینه آغاز حضور برگمن در آمریکا بود. پس از ورود به هالیوود تیپ منحصر به فرد او که با تمام بازیگران زن آن زمان متفاوت بود به خصوص ویژگی طبیعی بودن (به دلیل عدم نیاز به گریم صورت) در کنار زیبایی مسحور کننده و بازی های هنرمندانه او مورد توجه و استقبال بسیار قرار گرفت به طوری که روزنامه ها در وصف او نوشتند خانم برگمن نه تنها بازیگری واقعا هنرمند است بلکه این قدر زیباست که خود نیز یك شاهکار هنری به شمار می آید .
[ویرایش] دوران بازیگری
استعدادی که او در فیلم هایش به نمایش گذاشت باعث شد که در عرض سه سال به ستاره زن اول سینمای آمریکا مبدل شود. . پس از بازی درخشان در فیلم دکتر جکیل و آقای هاید برای ایفای نقش مقابل همفری بوگارت در فیلم کازابلانکا انتخاب شد که امروزه از آن به عنوان محبوب ترین فیلم تاریخ سینمای آمریکا نام می برند . سپس در فیلم معروف زنگها برای که به صدا در می آید در مقابل گری کوپر بازی کرد تا اینکه بازی عالی او در فیلم چراغ گاز به کارگردانی کیوکر اولین جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد یکسال بعد فیلم طلسم شده Spellbound را با کارگردانی آلفرد هیچکاک و بازی گریگوری پک بازی كرد که موفقیت زیاد فیلم باعث شد که سلزنیک بلافاصله فیلم معروف بدنام ( Notorious) را پیشنهاد بدهد . اینبار هم بازی درخشان او در برابر کری گرانت و کارگردانی عالی آلفرد هیچکاک شاهکاری جدید آفرید . محبوبیت روز افزون او با بازی در فیلم ناقوس های سنت ماری به نقش یك راهبه پر جنب و جوش و فروش عالی فیلم افزایش یافت و عموم مردم آمریکا نه تنها او را بازیگر محبوب خود بلکه الگویی از یك زن نجیب و نیمه مقدس می دانستند. این الگوی مقدس با بازی او در فیلم ژاندارک به کارگردانی ویکتور فلمینگ (کارگردان بر باد رفته) به اوج رسید. طی سه سال پیاپی او قهرمان مسابقات محبوبیت در آمریکا شده بود چیزی که قبل از آن سابقه نداشت. شور و شوقی که او در اواسط دهه چهل در میان تماشاگران بوجود آورد تا به امروز نظیر نداشته است. اما روزگار هم بازی های خطرناکی برای او در نظر گرفته بود تا شمایل بت گونه اش را بشکند.
پس از بازی در فیلم در برج جدی آلفرد هیچکاک و طاق نصرت او تصمیم گرفت تا شروع به بازی در فیلم های هنری از نوعی متفاوت کند. چیزی که از آن به عنوان طغیان او علیه سیستم استودیویی آن زمان هالیوود و سیستم ستاره سازی مرسوم آن تعبیر می شد . بدین ترتیب برگمن پس از مشاهده فیلم رم شهر بی دفاع (روبرتو روسلینی ایتالیایی) طی نامه ای پیشنهاد همکاری با روسلینی را داد و برای بازی در فیلم استرومبولی به ایتالیا رفت. در جریان فیلم برداری با اینکه شوهر و دخترش در آمریکا بودند، عشق کارگردان و بازیگر به یکدیگر رسوایی عجیبی در آمریکا به پا کرد و مطبوعات آمریکا بر سر این جریان جنجال عجیبی به راه انداختند چرا که او را فقط به عنوان یک بازیگر مقدس و الگویی نمونه برای مردم آمریکا می‌خواستند. حتی در مجلس سنای ایالات متحده او را تهدید کردند که حق ندارد دیگر به آمریکا باز گردد. علاوه بر این فیلم استرومبولی روسلینی هم بایکوت شد و از نظر تجاری شکست خورد. نتیجه این رابطه عاضقانه و رسوای این دو هم دختری بود كه بعد ها بازیگر شد: ایزابلا روسلینی. بدین ترتیب اینگرید برگمن هفت سال به دور از هالیوود به همراه روبرتو روسلینی ( بنیانگذار سبک نئورئالیسم در سینما) شروع به ساخت یک سری فیلم های هنری کرد فیلمهایی همچون اروپا ۵۱ ، سفر به ایتالیا که امروزه در نوع خود فیلمهایی با ارزش و هنری به حساب می آیند.
[ویرایش] جایزه اسكار
در سال ۱۹۵۶ بالاخره ابرها کنار رفت و بازی درخشان برگمن در فیلم آناستازیا در برابر یول براینر باعث شد که هالیوود اسکار بهترین بازیگر زن را به او بدهد و دوباره فرزند خاطی را بپذیرد. پس از ورود مجدد به آمریکا او بیشتر در فیلمهای خاصی که خود انتخاب می کرد و اکثرا هنری بودند بازی می کرد. بازی های درخشان او در فیلمهایی مانند مهمانخانه ششمین خوشبختی ، و سونات پاییزی ( به کارگردانی هموطن و هم نامش اینگمار برگمان ) بارها نامزدی اسکار (هفت بار ) را برایش رقم زد تا اینکه برای بازی در فیلم قتل در قطار سریع السیر شرق سومین اسکارش را بدست آورد. اینگرید برگمن بالاخره در سن ۶۷ سالگی بر اثر بیماری سرطان که هشت سال با آن در ستیز بود در همان سالروز تولدش در لندن در گذشت.
[ویرایش] افتخار همكاری
در تاریخ سینما شاید کمتر بازیگر زنی را بتوان یافت که در طی حیات خود با چنین طیف وسیعی از معروفترین شخصیت های تاریخ سینما همکاری کرده باشد کارگردانانی همچون ویکتور فلمینگ ، آلفرد هیچکاک ، جرج کیوکر ، مایکل کورتیز ، ژان رنوار ، آناتول لیتواک ، سیدنی لومت ، اینگمار برگمان ، روبرتو روسلینی ، دیوید سلزنیک و بازیگرانی همچون لسلی هاوارد ، همفری بوگارت ، کری گرانت ، گری کوپر ، جوزف کاتن ، گریگوری پک ، یول براینر ، آنتونی پرکینر ، آنتونی کویین ، لیو اولمان ، عمر شریف ، لورن باکال ، ایو مونتان ، شارل بوایه ، همكاران اینگرید برگمن در طول دوره فعالیت هنری اش بودند .
[ویرایش] چهره برگمن در سینما
چهره ای که اغلب برگمن در فیلم هایش بازی می کرد نشان دهنده زنی بود که انگار برای زجر کشیدن آفریده شده بود .زنی که تحمل بالایی داشت و به جای اینکه گلایه ای داشته باشد فقط با نگاه هایش حرف می زد. اغلب در جدال عشق در برابر مرد مورد علاقه ای شکست می خورد و قربانی می شد. او اوج این بازی ها را در فیلم های کازابلانکا و بدنام به نمایش گذاشت که هر دو فیلم جزء با ارزش ترین دارایی های عاشقانه تاریخ سینما به حساب می آیند .
[ویرایش] فیلم‌شناسی
- موج شكن (۱۹۳۵)
- خانواده سوئدی (۱۹۳۵)
- شب والپورگ
- سمت آفتابی (۱۹۳۶)
- میان پرده (۱۹۳۶) (نسخه اولیه سوئدی )
- دلار (۱۹۳۸)
- صورت یك زن (۱۹۳۸)
- چهار همدم (۱۹۳۸)
- تنها یك شب (۱۹۳۹)
- میان پرده : یك قصه عشق (۱۹۳۹) (نسخه آمریکایی )
- شب ژوئن (۱۹۴۰)
- آدام چهار پسر داشت (۱۹۴۱)
- شب نشینی در بهشت (۱۹۴۱)
- دکتر جکیل و مستر هاید (۱۹۴۱)
- کازابلانکا (۱۹۴۲)
- زنگها برای که به صدا در می‌آیند(۱۹۴۳)
- سوئدی ها در آمریكا (۱۹۴۳)
- چراغ گاز (۱۹۴۴)
- گذرگاه ساراتوگا (۱۹۴۵)
- طلسم شده (۱۹۴۵)
- زنگ‌های سنت ماری (۱۹۴۵)
- كیش آمریكایی (۱۹۴۵)
- بدنام (۱۹۴۶)
- طاق نصرت (۱۹۴۸)
- ژاندارك (۱۹۴۸)
- در برج جدی (۱۹۴۹)
- استرومبولی (۱۹۵۰)
- اروپا 51 (۱۹۵۲)
- ما ، زنان (۱۹۵۳)
- ژاندارك بر صلیب (۱۹۵۴)
- سفر به ایتالیا (۱۹۵۴)
- ترس (۱۹۵۴)
- آناستازیا (۱۹۵۶)
- النا و مردانش (۱۹۵۶)
- بی ملاحظه (۱۹۵۸)
- مهمانخانه ششمین خوشبختی (۱۹۵۸)
- دوباره خداحافظ (۱۹۶۱)
- كولكا ، دوست من (۱۹۶۱)
- بازدید (۱۹۶۴)
- رولزرویس زرد (۱۹۶۴)
- استیمولانتیا ( اپیزود : گردنبند ) (۱۹۶۷)
- گل کاکتوس (۱۹۶۹)
- قدم زدن در باران بهاری (۱۹۷۰)
- از پرونده های اشتباه خانم باسیل فرانكویلر (۱۹۷۳)
- قتل در قطار سریع‌السیر شرق (۱۹۷۴)
- موضوعی از زمان (۱۹۷۶)
- سونات پاییزی (۱۹۷۸)
[ویرایش] منابع
http://en.wikipedia.org/wiki/Ingrid_Bergman http://www.iranclassic.com/bergman.htm ( سایت فارسی ایران کلاسیک )
