Heinrich Harrer
Z Wikipedii
Heinrich Harrer (ur. 6 lipca 1912, zm. 7 stycznia 2006) – austriacki alpinista, himalaista, geograf, pisarz i nauczyciel Dalajlamy XIV.
Największym sukcesem wspinaczkowym Harrera było pierwsze przejście w dniach od 21 do 24 lipca 1938 roku północnej ściany Eigeru, wraz z Andreasem Heckmairem, Fritzem Kasparkiem i Ludwigiem Vörgiem. Wydarzenie te opisał potem w książce Biały Pająk.
W 1939 brał udział w niemieckiej wyprawie na Nanga Parbat. W momencie wybuchu II wojny światowej został zatrzymany przez wojska brytyjskie i osadzony w obozie na terenie Indii. Po ucieczce w 1946 dotarł do stolicy Tybetu – Lhasy, gdzie przebywał do 1952 będąc w tym czasie nauczycielem Dalajlamy XIV. Po powrocie do Austrii brał udział w wielu ekspedycjach naukowych i geograficznych na całym świecie.
Sławę przyniosła mu napisana przez niego książka Siedem lat w Tybecie. Moje życie na dworze Dalajlamy i nakręcony w 1997 na jej podstawie film z Bradem Pittem w roli głównej.
W 1997 roku Heinrich Harrer przyznał, że był członkiem SS i partii narodowosocjalistycznej NSDAP.
[edytuj] Bibliografia
- Siedem lat w Tybecie. Moje życie na dworze Dalajlamy (niem. Sieben Jahre in Tibet. Mein Leben am Hofe des Dalai Lama, wydanie polskie: Świat Książki, 1998, ISBN 978-83-7129-698-7)
- Biały pająk (niem. Die Weiße Spinne. Das große Buch vom Eiger, wydanie polskie: Stapis, 2000, ISBN 83-85145-06-0)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Artykuł biograficzny w miesięczniku "Góry i Alpinizm"
