Grzechotnik teksaski

Z Wikipedii

Grzechotnik teksaski
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Rodzina	żmijowate
Podrodzina	grzechotniki
Rodzaj	Crotalus
Gatunek	grzechotnik teksaski
Nazwa systematyczna
Crotalus atrox
Baird and Girard, 1853
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Grzechotnik teksaski (Crotalus atrox) - północnoamerykański przedstawiciel rodziny żmijowatych. Duży (do 2 m długości), masywny, jest najniebezpieczniejszym grzechotnikiem Ameryki Północnej. Zamieszkuje południe USA i północną część Meksyku. Poluje przede wszystkim na małe ssaki i ptaki, ale ze względu na toksyczność jadu jego ugryzienie może być śmiertelne nawet dla człowieka - co roku notuje się w USA kilka śmiertelnych przypadków, aczkolwiek istnieje skuteczne antidotum w pełni zabezpieczające przed skutkami pokąsania.

Grzechotka na końcu ogona to narząd ostrzegawczy. Węże przed pierwszą wylinką jej nie mają, u dorosłych składa się z ok. 10 pustych komór, które szeleszczą trąc o siebie. Po każdej nowej wylince przybywa jedna komora grzechotki. Wąż ten ma najgłośniejszą grzechotkę ze wszystkich grzechotników. Czasami cała grzechotka może się oderwać i zaczyna rosnąć od nowa. Dużą grzechotkę słychać z kilkudziesięciu metrów. Przy grzechotce występują czarno białe paski.

Niektórzy nazywają go najgroźniejszym wężem północno-amerykańskim. Zajmuje 1-sze miejsce w statystyce jeśli chodzi zarówno o osoby pokąsane, jak i wypadki śmiertelne. Zaraz po grzechotniku diamentowym jest największym jadowitym wężem Ameryki Północnej.

Ponieważ ma on poza człowiekiem tyko nielicznych wrogów, jest liczny na całym swoim rozległym obszarze występowania.