Franciszek Ksawery Branicki

Z Wikipedii

Franciszek Ksawery Branicki
Szlachta	Braniccy
Herb	Korczak
Rodzice	Piotr Branicki Melania Teresa Szembek
Żona	Aleksandra Engelhardt
Dzieci	Katarzyna Branicka Aleksander Branicki Władysław Grzegorz Branicki Zofia Branicka Elżbieta Branicka
Data urodzenia	1730
Miejsce urodzenia	?
Data śmierci	1819
Miejsce śmierci	Biała Cerkiew

Franciszek Ksawery Branicki herbu Korczak (ok. 1730–1819), hetman polny koronny w 1773 r., starosta halicki 1765, hetman wielki koronny w latach 1774–1793, generał-adiutant królewski, generał artylerii litewskiej w latach 1768-1773.

Jako regimentarz, na czele wiernych Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu wojsk koronnych pomagał Rosjanom tłumić konfederację barską w latach 1768-1772. 19 czerwca 1768 zdobył Bar. Przeciwnik reform Sejmu Czteroletniego i Konstytucji 3 Maja, współtwórca konfederacji targowickiej. Z buławy wielkiej koronnej zrezygnował w dniu 13 sierpnia 1793 roku. W czasie insurekcji kościuszkowskiej Sąd Najwyższy Kryminalny skazał go na karę śmierci przez powieszenie, wieczną infamię, konfiskatę majątków i utratę wszystkich urzędów. Wobec nieobecności skazanego, wyrok wykonano in effigie 29 września 1794.

Żonaty (1781) z Aleksandrą Engelhardówną, siostrzenicą Grzegorza Potiomkina, ulubienicą i domniemaną córką naturalną carycy Katarzyny.

Widmo Branickiego jako symbol zdrady narodowej i pychy magnackiej pojawia się w dramacie Wesele Stanisława Wyspiańskiego.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.

 To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z historią i Polską. Jeśli możesz, rozbuduj go.