Władysław Grzegorz Branicki

Władysław Grzegorz Branicki
Szlachta	Braniccy
Herb	Korczak
Rodzice	Franciszek Ksawery Branicki Aleksandra Engelhardt
Żona	Róża Potocka
Dzieci	Ksawery Branicki Eliza Branicka Aleksander Branicki Zofia Branicka Konstanty Branicki Katarzyna Branicka Władysław Michał Branicki
Data urodzenia	1783
Miejsce urodzenia	?
Data śmierci	1843
Miejsce śmierci	?

Władysław Grzegorz Branicki (1783-1843). Jedyny syn Franciszka Ksawerego i Aleksandry. W dziedziństwie ulubieniec carowej Katarzyny - już w wieku 9 lat mianowany przez nią porucznikiem carskiej armii. Wraz z ojcem brał aktywny udział w wojnie Rosji z Turcją, zyskując w 1810 r. mianowanie na kapitana. W czasie wojny 1812 r. był już pułkownikiem - walczył pod Borodino. W czasie kampanii 1813 r. brał udział w bitwie pod Dreznem i Lipskiem, za które otrzymał Order św. Włodzimierza. W 1814 r. był pod Paryżem - w tym samym roku mianowano go generał-majorem. Jego zasługi uczyniły go członkiem świty cara Aleksandra I. Później związany był z Wielkim Księciem Konstantym, którego miał powstrzymać przed wystąpieniem przeciwko jego bratu Mikołajowi I w czasie powstania dekabrystów. Po wybuchu Powstania Listopadowego nie wystąpił czynnie po stronie Rosji, ale powstania nie poparł. W 1838 r., po śmierci matki, został jedynym właścicielem dóbr białocerkiewnych i jednej z największych fortum w ówczesnej Europie. W 1839 r. uzyskał potwierdzenie w Rosji tytułu hrabiowskiego (do dzisiaj nie jest jasne kiedy tutuł ten Braniccy mieliby otrzymać), a w 1841 r. Order Orła Białego. Karierę zakończył jako wielki łowczy cesarstwa rosyjskiego. Jego żoną od 1813 r. była córka Szczęsnego Potockiego - Róża - matka jego 4 synów i 3 córek.