Charles Laveran

Z Wikipedii

Charles Louis Alphonse Laveran (ur. 18 czerwca 1845 w Paryżu, zm. 18 maja 1922 tamże) - francuski parazytolog, lekarz wojskowy, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii (1907).

Podobnie jak jego ojciec wybrał karierę lekarza wojskowego. W 1874 roku, kiedy miał 29 lat wygrał konkurs na stanowisko profesora higieny wojskowej i medycyny klinicznej w szpitalu wojskowym w Val-de-Grâce w Paryżu.

W latach 1878-1883 pracował jako lekarz w należącej wtedy do Francji Algierii, początkowo w szpitalu wojskowym w Bône, a następnie w Constantine. Ponieważ wówczas malaria była poważnym problemem dla francuskiej armii Laveran zajął się badaniami nad tą chorobą. Jego ostatecznym celem było odkrycie przyczyny zachorowania na malarię. Zwieńczeniem jego wysiłków było 6 listopada 1880 odkrycie, że przyczyną malarii jest pierwotniak. Po raz pierwszy udowodniono, że pierwotniak jest przyczyną choroby u człowieka. Początkowo jego publikacje spotkały się z nieufnością, sądzono, że przyczyną malarii może być raczej bakteria, a nie pierwotniak.

W 1882 r. Laveran przybył do Włoch w poszukiwaniu czynnika zakaźnego malarii w glebie, wodzie i powietrzu, jednak nic nie znalazł, co skłoniło go do przypuszczenia, że może on się znajdować w ciele komarów, w które obfitowały tamte tereny.

Dopiero ok. roku 1890 powszechnie ugruntowało się przekonanie o pierwotniakowej przyczynie zachorowań na malarię.

W 1884 r. powrócił w szpitala Val-de-Grâce w Paryżu, a w 1897 został kierownikiem oddziału w Instytucie Pasteura. Od 1901 r. był członkiem Francuskiej Akademii Nauk.

Prowadził badania nad chorobami tropikalnymi, głównie malarią, śpiączką afrykańską i leiszmaniozami. Za odkrycie zarodźca malarii (Plasmodium malariae) jako przyczyny malarii, w 1907 r. został uhonorowany Nagrodą Nobla. Komitet Noblowski wyróżnił go również za całokształt prac dotyczących roli pierwotniaków w powstawaniu chorób.

W swoim dorobku naukowym Charlesa Laverana jest ponad 600 prac naukowych oraz 6 książek, m.in.:

• Traité des maladies et épidemies des armées (1875)
• Traité des fièvres palustres avec la description des microbes du paludisme (1884)
• Trypanosomes and trypanosomiasis (1904, współautor)

Źródła:

• Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.