Cerusyt
Z Wikipedii
Cerusyt – minerał z grupy węglanów. Jest mineralem rzadkim.
Nazwa pochodzi od gr. keros = wosk, nawiązując do wyglądu tego minerału; od tej nazwy wywodzi się łac. cereus = o barwie wosku lub cerrusa = biały ołów (biel ołowiowa) – W. Haidinger 1845r.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości
- Wzór chemiczny: PbCO3 - węglan ołowiu
- Układ krystalograficzny: rombowy
- Twardość: 3 – 3,5
- Gęstość: 6,55
- Rysa: biała
- Barwa: biały, szary, żółty, brunatny, zielony, czarny, bezbarwny
- Przełam: nierówny, muszlowy
- Połysk: diamentowy, tłusty
- Łupliwość: wyraźna
Tworzy kryształy odznaczające się wyjątkowym bogactwem postaci: słupkowe, tabliczkowe, igiełkowe. Często tworzy zbliźniaczenia (kolankowe, gwiaździste, wachlarzowate), spotykany jest też w formie naskorupień. Dobrze wykształcone kryształy spotykane są w druzach. Jest izomorficzny z aragonitem, stroncjanitem. Jest bardzo kruchy, przezroczysty, czasami wykazuje efekt kociego oka. Czasami zawiera znaczne ilości srebra. W świetle ultrafioletowym wykazuje niebieską fluorescencję.
[edytuj] Występowanie
Powstaje w strefach utleniania kruszców ołowiu, głównie galeny, w obecności węglanów, pod wpływem wody zawierającej dwutlenek węgla. Powstaje też na hałdach starych kopalń kruszcowych.
Miejsca występowania: Namibia – Tsumeb; USA – Nowy Meksyk, Pensylwania, Kolorado, Arizona; Australia – Broken Hill , Włochy, Wielka Brytania, Czechy, Niemcy.
W Polsce – w okolicach Bytomia, Olkusza, w rejonie świętokrzyskim, na Dolnym Śląsku.
[edytuj] Zastosowanie
- źródło otrzymywania ołowiu, niekiedy też srebra,
- w starożytności po sproszkowaniu był używany jako puder kosmetyczny,
- ma znaczenie naukowe (określanie genezy złóż),
- poszukiwany przez kolekcjonerów.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Artykuł: o cerusycie
[edytuj] Bibliografia
- Atlas mineralogii –G.G.Gormaz , J.J.Casanovas – „Wiedza i życie”1992r.
- W.Heflik, L.Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” - 1998r.
- J.Żaba - Ilustrowany słownik skał i minerałów – Videograf II Sp. z o. o - 2003r.
- W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd.”Alma- Press” 2003r.