Twardość
Z Wikipedii
- Twardość wody jest to cecha wody, będąca funkcją stężenia soli wapnia, magnezu i innych jonów metali, które są zdolne do tworzenia soli na wyższym niż pierwszy stopniu utlenienia.
- Twardość – cecha ciał stałych świadcząca o podatności lub odporności na odkształcenia powierzchni, zgniecenie jej lub zarysowanie, pod wpływem zewnętrznego nacisku. Twardość materiału mierzy się za pomocą sklerometru i mikrotwardościomierza. Twardość jest istotną charakterystyką materiałów konstrukcyjnych. Dla każdego z typu tych materiałów utworzono odpowiednie metody klasyfikacji i pomiarów twardości.
Spis treści |
[edytuj] Twardość metali
[edytuj] Twardość minerałów
[edytuj] Twardość elastomerów i gumy
- Twardość w skali Shore'a A, B, C, D, D0, 0, 00, 000, T, IRHD oraz rzadziej używane Rockwella.
Twardość materiałów jest wartością pozwalającą na określenie zmian zachodzących od powierzchni w głąb materiału. Twardość materiałów polimerowych oznacza się metodą Shore’a zgodnie z normą PN-ISO 868, wgłębnikiem wg normy PN-93/C-04206. Aparat mieszczący się w dłoni (są także dokładniejsze stacjonarne przyrządy) dociska się podstawą do tworzywa minimum 10mm od krawędzi próbki.
Wgłębnik (do materiałów miękkich jak guma używany jest wgłębnik zatępiony, do twardszych - igła) wystający z podstawy, wypychany sprężyną wgniata się w materiał, przy czym ustala się równowaga między naciskiem sprężyny a reakcją tworzywa. Po ustaleniu równowagi wskazówka zatrzymuje się na odpowiednim zakresie skali wyrażonej w stopniach Shore’a (0 – 100).
Zaleca się wykonywanie pomiarów twardości twardościomierzem typu D, gdy twardość wskazana przez twardościomierz typu A wynosi ponad 90. Jeżeli twardość zmierzona za pomocą twardościomierza typu D jest mniejsza niż 20, twardość należy oznaczać twardościomierzem typu A.
