Bolesław Drobner
Z Wikipedii
Bolesław Drobner (ur. 28 czerwca 1883 w Krakowie, zm. 31 marca 1968 w Krakowie) - polski działacz socjalistyczny, członek przedwojennej Polskiej Partii Socjalistycznej, zwolennik współpracy z komunistami. Z wykształcenia doktor chemii.
Po najeździe sowieckim na Polskę 17.09.1939 r aresztowany przez NKWD, więziony. W roku 1943 uwolniony, wszedł do władz Związku Patriotów Polskich i PKWN (kierownik Resortu Pracy, Opieki Społecznej i Zdrowia PKWN). W 1945 (do czerwca) pierwszy polski prezydent Wrocławia (powołany 14 marca, jeszcze przed wkroczeniem Armii Czerwonej do miasta, urzędowanie mógł praktycznie rozpocząć dopiero po kapitulacji Festung Breslau, w maju). W latach 1956-1957 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie. Od 1944 poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy, Sejm RP i PRL, w II, II i IV kadencji Sejmu pełnił funkcję Marszałka-Seniora (1957, 1961, 1965).
Zaprzyjaźniony z Piwnicą pod Baranami, pomógł w jej otwarciu i pierwszych latach działania.
| W dniu zaprzysiężenia |
Edward Osóbka-Morawski • Wanda Wasilewska • Andrzej Witos • Jan Czechowski • Bolesław Drobner • Jan Michał Grubecki • Jan Stefan Haneman • Stefan Jędrychowski • Stanisław Kotek-Agroszewski • Stanisław Radkiewicz • Wincenty Rzymowski • Emil Sommerstein • Stanisław Skrzeszewski • Michał Rola-Żymierski |
 |
| Późniejsi członkowie rządu |
Stanisław Janusz • Tadeusz Kapeliński • Hilary Minc • Teodor Piotrowski • Jan Rabanowski |
| Poprzednik Hans Friedrich |
 |
Prezydent Wrocławia 1945 |
|
Następca Aleksander Wachniewski |
