Bitwa pod Kolinem
Z Wikipedii
| Bitwa pod Kolinem wojna siedmioletnia |
|||||||||||||||||
 Bitwa pod Kolinem |
|||||||||||||||||
| Data | 18 czerwca 1757 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Kolin | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo austriackie | ||||||||||||||||
| Terytorium | Czechy | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
.gif/20px-Flag_of_Prussia_(1750).gif){kind=small}
| Wojna siedmioletnia |
|---|
|
Minorka - Lovosice - Reichenberg - Praga - Kolin - Plassey - Hastenbeck - Groß-Jägersdorf - Moys - Rossbach - Wrocław - Lutynia - Krefeld - Domstadtl - Sarbinowo - Hochkirch - Bergen - Kije - Minden - Kunowice - Hoyerswerda - zatoka Quiberon - Maxen - Miśnia - Landeshut - Warburg - Legnica - Kloster Kamp - Torgau - Vellinghausen - Burkersdorf - Wilhelmstahl - Freiberg - Buxar |
.jpg/300px-Kärtchen_zur_Schlacht_bei_Kolin_(18.06.1757).jpg)
Bitwa pod Kolinem odbyła się 18 czerwca 1757 roku w trakcie wojny siedmioletniej (1756-1763) i zadecydowała o losie kampanii 1757 roku Fryderyka Wielkiego, której założeniem było pobicie Austrii i skupienie się na wojnie z Francją i Rosją. Przeciwnikiem króla był feldmarszalek austriacki Leopold von Daun, który dowodził ponad 50-tysięczną armią, która stanowiła ostatnią deskę ratunku dla uwięzionych w Pradze żołnierzy austriackich, których od wyczerpania zapasów dzieliło zaledwie kilka dni.
Spis treści |
[edytuj] Strategia dowódców
Von Daun, choć nie należał do najlepszych strategów i taktyków w austriackiej kadrze oficerskiej, otrzymał od królowej Marii Teresy zadanie odbicia zamkniętych w Pradze 50 tysięcy żołnierzy i uratowania kraju Habsburgów. Choć feldmarszalek zwlekał (zadanie otrzymał na początku czerwca) postanowił zdecydować się na bitwę obronną, będącą częścią strategicznej ofensywy. Znając ofensywne nastawienie króla Prus liczył na to, ze uda mu się jak najbardziej odsunąć Fryderyka od Pragi i jak najbardziej uszczuplić siły oblegające miasto. Król zdecydował się zaatakować. Zostawił pod Pragą 50 tysięcy wojsk stanowiących równowagę dla austriackiego garnizonu- sam zabrał ze sobą 30 tysięcy myląc się w szacowaniu liczebności armii feldmarszałka, którą oceniał na najwyżej 40 tysięcy. Z taką armią postanowił skierować się w kierunku Kolina.
[edytuj] Bitwa i błędy Fryderyka
Był to jeden z głównych błędów zwycięzcy spod Pragi, który ze swymi 33-35 tysiącami najlepszych żołnierzy w Europie stanął przeciw znacznie liczniejszej armii von Dauna, broniącej swej ojczyzny. Fryderyk postanowił zastosować taktykę podobną do tej pod spod Pragi. Zamierzał uderzyć na prawe skrzydło austriackie i zrolować jego siły w kierunku zachodnim, spychając je w kierunku rzeczki Beczvarki. Daun znał przebieg bitwy praskiej, więc mimo, iż nie spodziewał się ataku na tym kierunku - błyskawicznie zrozumiał pruskie manewry. Tym razem - wojskom austriackim udało się na czas zająć pozycje i zatrzymać przeciwnika. Pomimo wyrównanej bitwy, przewaga liczebna armii feldmarszałka w końcu przechyliła szalę zwycięstwa na jego korzyść. Rozstrzygająca była szarża kawalerii austriackiej rozpoczęta samorzutnym uderzeniem szwoleżerów posiłkowego korpusu sasko-polskiego, atakujących z okrzykiem "za Strzegom!" za którymi poszła reszta kawalerii. Przyczyny porażki Fryderyka upatruje się w błędnym ustaleniu miejsca bitwy, gdyż zostając bliżej Pragi mógł rzucić do walki więcej żołnierzy, a także w koncepcji taktycznej króla, który nie doceniał siły ognia swej armii i kierował żołnierzy do walki na bagnety bez strzelania w czasie ataku. Tymczasem umiejętnie wykorzystana artyleria austriacka przyczyniła się poważnie do zatrzymania pruskich natarć.
[edytuj] Znaczenie
Znaczenie bitwy pod Kolinem jest bardzo duże, gdyż zmusiło to Fryderyka do zwinięcia obozu pod Pragą, oraz spowodowało wypuszczenie już prawie głodujących żołnierzy. Jeśli "stary Fryc" wygrałby, rozgoniona zostałaby ostatnia armia zdolna uratować Pragę, a król mógłby decydować o traktacie pokojowym z Austrią, przez co wojna siedmioletnia trwałaby, najprawdopodobniej, dużo krócej.
Rewanż Fryderyk wziął podczas bitwy pod Lutynią, kiedy to rozgromił swoją 35-tysięczną armią 80 tysięcy żołnierzy będących pod dowództwem von Dauna i księcia Karola Lotaryńskiego.
[edytuj] Bibliografia:
- Kisiel Robert, Praga 1757, Warszawa 2003, s. 223-227 (rozdział „Narodziny Monarchii”).
