Bitwa pod Wrocławiem
Z Wikipedii
| Bitwa pod Wrocławiem wojna siedmioletnia |
|||||||||||||||||
| Data | 22 listopada 1757 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Wrocław | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo austriackie | ||||||||||||||||
| Terytorium | Śląsk, Polska | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Wojna siedmioletnia |
|---|
|
Minorka - Lovosice - Reichenberg - Praga - Kolin - Plassey - Hastenbeck - Groß-Jägersdorf - Moys - Rossbach - Wrocław - Lutynia - Krefeld - Domstadtl - Sarbinowo - Hochkirch - Bergen - Kije - Minden - Kunowice - Hoyerswerda - zatoka Quiberon - Maxen - Miśnia - Landeshut - Warburg - Legnica - Kloster Kamp - Torgau - Vellinghausen - Burkersdorf - Wilhelmstahl - Freiberg - Buxar |
Bitwa pod Wrocławiem (22 listopada 1757) miała miejsce w trakcie III wojny śląskiej (Wojna siedmioletnia).
Książę von Bevern na czele swojej armii śląskiej pod naporem Austriaków księcia Karola wycofał się w kierunku Wrocławia. Austriacy rozpoczęli ostrzał artyleryjski oszańcowanego obozu pruskiego, a następnie uderzyli na niego z 5 stron. Prusacy bronili się dzielnie, ponieśli jednak ciężkie straty i w nocy wycofali się do Wrocławia.
Do obrony twierdzy skierowano 10 batalionów pruskich pod dowództwem generała Johanna Georga von Lestwitza. Austriacy rozpoczęli oblężenie miasta.
Austriacki generał Nadasdy miał nadzieję na to, że nastawiona w większości pro-austriacko ludność miasta ułatwi mu wkroczenie do Wrocławia. Istotnie mieszkańcy naciskali Lestwitza na opuszczenie miasta. Morale obrońców było bardzo niskie, co wynikało z faktu, iż przeważająca część żołnierzy armii śląskiej była pochodzenia saskiego. 25 listopada Lestwitz skapitulował za cenę swobodnego odwrotu.
Żołnierze odchodząc sprzedawali swoją broń i wyposażenie. Tylko niewielu (271 oficerów i 328 szeregowych) ruszyło w kierunku Głogowa, gdzie zasiliło armię pruską, reszta oddziałów została rozwiązana (490 oficerów, 3737 szeregowych).
