Bazylika Saint-Denis

Z Wikipedii

Fasada bazyliki

Bazylika Saint Denis (fr. basilique Saint-Denis) - nekropolia królów francuskich, w której zostali pochowani prawie wszyscy monarchowie francuscy. Bazylika znajduje się w miasteczku o tej samej nazwie, które jest obecnie północnym przedmieściem Paryża.

Święty Dionizy, patron Francji i zarazem bazyliki, był według legendy pierwszym biskupem Paryża. Na miejscu jego pochówku wzniesiono początkowo kaplicę. Dagobert I ufundował opactwo i sprowadził do Saint-Denis benedyktynów.

[edytuj] Historia Bazyliki

Północno-zachodnia nawa bazyliki podcza zachodu słońca

Budowę obecnej bazyliki, jednej z pierwszych budowli wzniesionych w stylu gotyckim, rozpoczęto w 1136, za czasów opata Sugera, prace zakończono dopiero u schyłku XIII wieku.

Opactwo służyło przez wieki jako sceneria uroczystości pogrzebowych i miejsce pochówku królów Francji. W sarkofagach, często zdobionych rzeźbami, pochowani zostali wszyscy monarchowie francuscy rządący od X wieku do 1789, oprócz trzech: Filipa I, Ludwika XI i Ludwika Filipa I oraz Karola X - który abdykował i dlatego w chwili śmierci oficjalnie nie był królem Francji. W 1793 roku, podczas rewolucji grobowce, na polecenie władz rewolucyjnych otwarto, a szczątki zbezczeszczono i usunięto do dwóch grobów zbiorowych. Archeolog Aleksander Lenoir ocalił większość rzeźb przenosząc je do muzeum.

Widok nawy głównej

Kościół został ponownie otwarty z polecenia Napoleona Bonaparte w 1806. Po restauracji Burbonów rozpoczęto poszukiwania zwłok Ludwika XVI i Marii Antoniny - po egzekucji ich ciała zostały zakopane w masowych grobach i przykryte wapniem, na cmentarzu niedaleko miejsca, gdzie obecnie znajduje się Kościół de La Madeleine. Po ich odnalezieniu i zidentyfikowaniu (21 stycznia 1815, ponad dwadzieścia lat po egzekucji) przeniesiono je do krypty bazyliki. W 1817 szczątki pozostałych monarchów francuskich z grobów zbiorowych przeniesiono do ossuarium w krypcie bazyliki. W Bazylice pochowano również wszystkich członków francuskiej rodziny królewskiej, zmarłych między 1815 a 1830. Ostatnim królem Francji pochowanym w bazylice (1824) był Ludwik XVIII, którego grobowiec umieszczono w pobliżu grobów jego brata i bratowej (Ludwika XVI i Marii Antoniny). Kilka lat temu w bazylice umieszczono również serce, należące prawdopodobnie do Ludwika XVII, syna Ludwika XVI, delfina (następcy tronu Francji), który — uwięziony podczas rewolucji francuskiej - miał umrzeć w więzieniu Temple w 1795.

W wyniku renowacji prowadzonej pod kierunkiem Eugène Viollet-le-Duca do bazyliki wróciły posągi królów. Do krypty przeniesiono także z opactwa Saint-Point szczątki Ludwika VII, niesprofanowane przez rewolucjonistów.