Antônio Carlos Zago
Z Wikipedii
Antônio Carlos Zago znany jako Zago (ur. 18 maja 1969 w Presidente Prudente), piłkarz brazylijski grający na pozycji środkowego obrońcy. Mierzy 184 zm wzrostu, waży 78 kg.
[edytuj] Kariera klubowa
Zago pochodzi z miasta Presidente Prudente leżacego w stanie São Paulo. Piłkarską karierę rozpoczął w stolicy stanu w mieście São Paulo, w tamtejszym klubie São Paulo Futebol Clube. W 1990 roku w wieku 21 lat zadebiutował w pierwszej lidze brazylijskiej i od czasu debiutu często grał w pierwszym składzie. W 1991 roku wywalczył mistrzostwo stanowe, a także mistrzostwo Brazylii. Ten drugi sukces powtórzył także rok później. W 1992 roku wygrał także Copa Libertadores (0:1, 1:0, 1:1 i wygrana po serii rzutów karnych z argentyńskim Newell's Old Boys Rosario).
Latem 1992 po obu sukcesach Zago wyjechał do Europy i przeszedł do hiszpańskiego Albacete Balompié. W Primera Division zadebiutował 6 września w przegranym 3:4 meczu z Sevillą. Pobyt w Hiszpanii nie był jednak udany i już zimą Antonio wrócił do Brazylii, tym razem zostając zawodnikiem Sociedade Esportiva Palmeiras. W 1993 roku wywalczył kolejne trzy trofea w swojej karierze - mistrzostwo stanu São Paulo, mistrzostwo kraju, a także Torneio Rio-São Paulo. W 1994 roku po raz kolejny zdobył pierwsze dwa z nich. W 1996 roku Antonio drugi raz zdecydował się na wyjazd z kraju i wybór padł na Japonię. Przez rok kopał piłkę w Kashiwie Reysol, z którą zajął 5. miejsce w J-League. W 1997 roku ponownie wrócił do ojczyzny i rok spędził w kolejnym klubie z rodzinnego miasta, tym razem w Sport Club Corinthians Paulista, z którym wywalczył prymat w tamtejszym stanie.
Zimą 1998 Zago podpisał kontrakt z włoską Romą. Do zespołu ściągnął go Zdeněk Zeman, ówczesny czeski szkoleniowiec tego zespołu, by wzmocnić defensywę drużyny. W Romie spotkał swoich czterech rodaków - Aldaira, Cafu, Paulo Sérgio oraz Vágnera. W Serie A swój pierwszy mecz Antonio rozegrał 11 lutego, gdy Roma pokonała 3:1 US Lecce. W swoim pierwszym sezonie zajął z Romą 4. miejsce w lidze. W sezonie 1998/1999 zadebiutował w Pucharze UEFA (ćwierćfinał) i miał już pewne miejsce na środku obrony "giallorossich". Największe sukcesy osiągnął jednak za kadencji trenera Fabia Capella. W 2001 roku przyczynił się do pierwszego od 1983 roku mistrzostwa Włoch dla Romy (rozegrał 28 spotkań), a następnie zdobył Superpuchar Włoch.
Latem 2002 Zago odszedł z Romy i trafił do tureckiego Beşiktaşu Stambuł, gdzie grał z kolejnymi rodakami Ronaldo Guairo i Amaralem. Największym sukcesem za czasów gry w Stambule było mistrzostwo Turcji w 2003 roku. W 2004 roku Zago znów zaczął grać w ojczyźnie i tym razem przeszedł do Santosu. W tym samym sezonie został mistrzem Brazylii, po raz czwarty w karierze. W latach 2005-2006 występował w brazylijskim średniaku, Esporte Clube Juventude, a w 2007 powrócił do Santosu, z którym wygrał Campeonato Paulista.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Brazylii Zago zadebiutował 30 października 1991 roku w wygranym 3:1 meczu z Jugosławią. W kadrze Brazylii zagrał 26 meczów i zdobył 2 gole. W 1999 roku osiągnął z nią swój jedyny sukces - wygrał Copa América 1999. Na boiskach Paragwaju wystąpił w niemal wszystkich meczach, w tym także w wygranym 3:1 finale z Urugwajem.
