Andrzej Łapicki

Z Wikipedii

Andrzej Łapicki
Andrzej Łapicki Warszawa, 11 czerwca 2008
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1924 Ryga
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Profil w bazie IMDb
Profil w bazie filmpolski.pl
Profil w bazie Filmweb.pl

Andrzej Łapicki (ur. 11 listopada 1924 w Rydze) – polski aktor i reżyser teatralny, profesor i rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, poseł na Sejm X kadencji.

Spis treści 1 Życiorys 2 Życie prywatne 3 Źródła 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życiorys

Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, które ukończył w ramach tajnego nauczania w 1942. Studiował następnie w konspiracyjnym Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (m.in. u Zofii Małynicz, Marii i Edmunda Wiercińskich, Mariana Wyrzykowskiego, Jana Kreczmara). Uczestniczył w podziemnych przedstawieniach teatralnych, recytując poezję Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Gajcego, był aktorem Teatru Żołnierskiego Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim.

Po II wojnie światowej uzyskał dyplom w Łodzi (u Aleksandra Zelwerowicza). W 1945 debiutował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (jako Kuba w Weselu Stanisława Wyspiańskiego), od 1949 był związany z teatrami warszawskimi - Współczesnym (1949-1964, 1966-1972), Dramatycznym (1964-1966, 1982-1983), Narodowym (1972-1981), Polskim (1983). W latach 1947-1956 był lektorem Polskiej Kroniki Filmowej. W 1957 debiutował w Teatrze Dramatycznym jako reżyser (w Uśmiechu Giocondy Aldousa Huxley'a). W latach 1995-1999 zajmował stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Polskiego w Warszawie.

Od 1953 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, od 1979 jako profesor nadzwyczajny, od 1987 jako profesor zwyczajny. W latach 1971-1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Aktorskiego, od 1981 do 1987 i od 1993 do 1996 rektora tej uczelni. Zasiadał w Narodowej Radzie Kultury (1986), w latach 1989-1996 był prezesem Związku Artystów Scen Polskich.

Od początku lat 80. działał w opozycji demokratycznej, należał do "Solidarności". W czerwcu 1987 witał Jana Pawła II podczas spotkania papieża ze środowiskiem artystów w warszawskim Kościele Św. Krzyża. Był członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej i Komitetu Obywatelskiego, z ramienia którego zasiadał w Sejmie kontraktowym w latach 1989-1991 (w trakcie kadencji przeszedł do Unii Demokratycznej).

Zagrał ponad 200 ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych, m.in. w filmach Andrzeja Wajdy i Tadeusza Konwickiego. Reżyserował ponad 100 przedstawień teatralnych i telewizyjnych.

[edytuj] Życie prywatne

Jest synem Borysa Łapickiego (profesora prawa rzymskiego na Uniwersytecie Warszawskim) oraz prawnukiem Hektora Łapickiego (wojewody mińskiego w czasie powstania styczniowego).

Żonaty z Zofią Chrząszczewską, ma dwoje dzieci (Grzegorza i Zuzannę).

[edytuj] Źródła

• Nasi w Sejmie i Senacie, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa 1990
• Łapicki. Aktor-reżyser-pedagog. W osiemdziesiątą rocznicę urodzin, pod red. Barbary Osterloff, Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza, Warszawa 2004

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Andrzej Łapicki w serwisie Culture.pl