Amorfa krzewiasta
Z Wikipedii
| Amorfa krzewiasta | |
 owoce amorfy krzewiastej |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | bobowce |
| Rodzina | bobowate |
| Rodzaj | amorfa |
| Nazwa systematyczna | |
| Amorpha fruticosa L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Amorfa krzewiasta (Amorpha fruticosa L.) – gatunek krzewu z rodziny bobowatych. Pochodzi ze wschodniej części USA, skąd wzdłuż rzek rozprzestrzeniła się na niemal całe Stany Zjednoczone. Do Europy została sprowadzona w XVIII wieku w celach komercyjnych i z czasem naturalizowała się w wielu krajach, zwłaszcza na południu Europy (w Polsce obecna od 1806 roku). W Polsce ma status rośliny uprawnej.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Wyprostowany, słabo rozgałęziony krzew, wysokości do 6 m.
- Liście
- Skrętoległe, długość do 30 cm, nieparzystopierzaste, złożone z 11-25 listków jajowatych lub eliptycznych, całobrzegich. Na liściach występują gruczołki żywiczne produkujące substancję owadobójczą.
- Korzenie
- Głęboki, silny system korzeniowy.
- Kwiaty
- O nieprzyjemnym zapachu, drobne, obupłciowe, purpurowofioletowe z żółtymi pylnikami, zebrane w gęste, wyprostowane grona skupione po kilka na końcach pędów. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
- Owoc
- Jednonasienny, niepękający strąk
- Biotop
- Rośnie wzdłuż rzek i strumieni, na brzegach stawów, jezior, na terenach bagnistych i na naturalnych rozlewiskach rzecznych. Ma małe wymagania glebowe, rośnie dobrze nawet na suchych, piaszczystych i kamienistych terenach. Preferuje podłoże o pH 7-8,5. Jest rośliną światłolubną, odporną na silny wiatr i suszę. Mrozoodporna, dobrze znosi zasolenie.
[edytuj] Zastosowanie
- roślina ozdobna
- miododajna
- sadzona jako żywopłot
- do wzmacniania brzegów (stawów, rzek itp.)
- do ochrony gleby przed erozją
- do obsadzania nieużytków
- w ogrodnictwie sadzona dla odstraszania owadów szkodników
- wykorzystywana do produkcji koszyków i gąsiorów (zwłaszcza we Włoszech w latach '50 XX wieku)
- strąki wykorzystywane są w Bułgarii w przemyśle perfumeryjnym i farmaceutycznym
- w Ameryce Północnej dawniej otrzymywano z niej barwnik będący namiastką indyga (ekstrahowanego z indygowca barwierskiego)
