Ślimak winniczek
Z Wikipedii
Ślimak winniczek | |
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | mięczaki |
Gromada | ślimaki |
Rząd | trzonkooczne |
Rodzina | ślimakowate |
Rodzaj | Helix |
Gatunek | ślimak winniczek |
Nazwa systematyczna | |
Helix pomatia | |
L., 1758 | |
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Ślimak winniczek (Helix pomatia) - lądowy ślimak płucodyszny z rodziny ślimakowatych. Występuje w Europie południowo-wschodniej i centralnej. W Polsce pospolity niemal na całym niżu oraz pogórzu, w górach rzadszy, dochodzi tylko do regla dolnego. Zamieszkuje obszary o dużej wilgotności, lasy, parki, ogrody. Żywi się świeżymi liśćmi, stąd często uważany za szkodnika ogrodów. Zimuje w ściółce.
Pierwotny zasięg występowania tego ślimaka w naszym kraju obejmował prawdopodobnie jedynie południową Polskę (Małopolska, Górny Śląsk, Rzeszowszczyzna). Na pozostałe tereny został przeniesiony przez człowieka. Najbardziej przyczynili się do tego zakonnicy (m.in. Cystersi), którzy począwszy od średniowiecza hodowali winniczka w ogrodach i parkach przyklasztornych. Używali oni mięsa tego ślimaka jako uzupełnienia ubogiej w białko diety, stosowanej podczas długotrwałych postów (według ówczesnych poglądów ślimak nie był zwierzęciem, więc jego ciała nie uznawano za mięso. Na marginesie: odwrotny los spotkał żółwia błotnego uważanego w tamtych czasach za rybę - z racji wodnego trybu życia).
Największy lądowy ślimak w Polsce, średnica muszli przeciętnie ok. 5 cm. Gatunek eksportowany z Polski do Francji, gdzie jest przysmakiem, ale jednocześnie podlega częściowej ochronie. W niektórych rejonach Polski zanika z powodu nadmiernego eksportu. W Rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 6 stycznia 1995 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt zezwolono na zbiór osobników o średnicy muszli powyżej 30 mm, w okresie od 1 do 31 maja, na obszarze dozwolonym przez wojewodę.
Przez zarobkowych zbieraczy winniczek bywa mylony z ginącym ślimakiem żółtawym.