Ćaitanja Mahaprabhu

Z Wikipedii

Ćaitanja Mahaprabhu, ( dewanagari चैतन्य महाप्रभु ) właściwie: Wiśwambharamiśra (także: Czeitanja, Caitanja, Gaura, Gauranga) (1486-1534) - XVI-wieczny święty, duchowny, mistyk i reformator hinduizmu, urodził się w Majapur, żył w Bengalu w Indiach (obecne tereny Bengalu Zachodniego i Bangladeszu). Wielki promotor bhakti jogi - miłosnego oddania Bogu, wielbionego w formie Kryszny. Wielu jego wisznuickich zwolenników czci go jako awatara (wcielenie) samego Kryszny. Jego przydomek Gaura [wym. goura] odnosi się do jaśniejącej, złotej cery. Biografia Ćaitanji została spisana w bengali w książce "Śri Ćaitanja Ćaritamrita".

Po opuszczeniu domu w Bengalu, Ćaitanja został ascetą i przez trzy lata podróżował po całych Indiach, intonując nieustannie imiona Kryszny. Spopularyzował w ten sposób Maha Mantrę: "Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare". Ostatnie 28 lat swojego życia Ćaitanja spędził w Puri w Orisie, w wielkiej świątyni Dźagannathy. Król Orisy, Maharadża Prataparudra, uznał go za inkarnację Kryszny i stał się jego wyznawcą. Misją Ćaitanji było upowszechnienie intonowania imion Kryszny w połączeniu ze śpiewem i tańcem i obudzenie w ten sposób uśpionej w ludziach miłości do Boga.

Ćaitanja przejął ze szkoły Madhwy negację monizmu Śankary oraz kult Kryszny jako Najwyższej Osoby Boga; od Ramanudźy oddanie dla Pana (prapatti) i pełnienie służby dla jego wielbicieli; od Wisznuswamiego zaczerpnął panteistyczny obraz Boga oraz spontaniczne oddanie; z nauk Nimbarki przejął bhadźana - sposób wielbienia Kryszny przez gopi z Vrindavanu.

Jego uczniem i przyjacielem był Nitjananda, który jest w gaudija wisznuizmie wspólnie z Ćaitanją czczony jako para Gaura-Nitai, uznawana za inkarnację boskiej pary braci: Balaramy (Nitjananda) i Kryszny (Ćaitanja). Jest jednym z Pięciu Aspektów Boga (Panća Tattwa). Najbliższym przyjacielem i współpracownikiem Ćaitanji był Gadadhara Pandita, razem z Ćajtanją czczony jako boska para Śri Gaura-Gadadhara, uważana za wcielenie boskiej pary: Kryszny i Radhy/Rukmini.

Uczniami Ćaitanji i propagatorami jego nauk było sześciu Goswamich z Vrindavanu.

W XX wieku kult i nauki Ćaitanji dotarły na Zachód za pośrednictwem Bhaktivedanty Swamiego i założonego przez niego w 1966 r. ISKCON-u, a później głoszone były również przez innych zwolenników Gaurangi.