Мебел
Од Википедија, слободна енциклопедија
Мебел е збирен поим за подвижни предмети кои го поддржуваат човечкото тело (мебел за седење и кревети), служат за остава или држан предмети на хоризонтални површини над земја. Мебелот за остава (кој чсто користи врати, фиоки и полици) се користи за чување на помали предмети како облека, алат, книги и домашни добра. (Видете Листа на типови на мебел.)
Мебелот може да биде уметнички дизајниран, при што се смета за дел од декоративната уметност. Покрај функционалната улога на мебелот, тој може да игра и симболичка или религиозна улога. Домашниот мебел, заедно со другата покуќнина како часовниците и осветлувањето дава удобност во просторот. Мебелот може да биде направен од најразлични материјали како метал, пластика или дрво.
Столарство е занаетот кој се занимава со изработкa на мебел.
Содржина |
[уреди] Историја на европскиот мебел
Мебелот почнал да се развива со развитокот на неномадските култури. За мебелот во антиката сведочат разните слики, како муралите во Помпеја; скултурата, како онаа во Египет; и постоечки примероци, како оние најдени во Турција. Мебелот во средниот век бил обично тежок, направен од дабово дрво и украсен со резби. Заедно со другите уметници, италијанската ренесанса го преродила дизајнот, често инспириран од грчко-римската традиција. Слична ваква експлозија во дизајн, и генерална културна ренесанса се случила во северна Европа, започнувајќи со XV век. XVI век на двете хемисфери се карактеризира со раскошни,често позлатени барокни дизајни кои изобилувале со орнаменти со вегетација и ролни. Од XVII век дизајните на мебел почнале да се развиваат побрзо. Иако постојат стилови кои биле национални, како Паладијанството во Велика Британија, други, како рококото и неокласицизмот ја зафатиле цела западна Европа. XIX век се карактеризира со симултани стилови на преродба како готиката, неокласицизмот и рококото. Дизајнерската реформа кон крајот на векот, сосебе ги донела естетицизмот и Движењето за применета уметност. Движењето Арт Нову било под влијание на овие две движења. Првите три четвртини од XX век се сметаат за марш кон модернизмот. Дизајнерите од движењата Арт Деко, де Стијл, Баухаус, Виенската Работилница и Виенската сецесија сите до некој степен работеле со модернистичкиот идиом. Постмодернистичкиот дизајн бил паралелен на движењето поп арт и зел замав во 1960-тите и 1970-тите. Тој е промовиран од дизајнери како оние од италијанското движење Мемфис
[уреди] Арт Нову
Арт Нову архитектурата и внатрешниот дизајн го избегнувал естетскиот историцизам на Викторијанското доба. Иако овие дизајнери одбрале и „модернизирале“ некои рококо елементи, како текстури со пламен и школки, наместо викторијанскиот историски засниван реализам, движењето Арт Нову се залагало за употреба на високостилизирани мотиви од природата како извор на инспирација и го прошириле „природниот“ репертоар додавајќи алги, треви и инсекти. Се употребувале соодветно огрански форми, криви линии, осоебно цветни и растителни, и ним слични.
[уреди] Движење за применета уметност
Движењето за применета уметност (англиски: Arts and Crafts movement) за прв пат се јавило во средината на XIX век во Британија, со дизајнерите како Џон Раскин и Вилијам Морис. Движењето го ужива врвот на популарноста во последните декади од векот во Британија како и во САД. Нивната идеологија се залагала за улогата на изработувачот, и осврнување кон средновековните и готски стилови наспроти тогашните еклектични викторијански дизајни.
[уреди] Арт Деко
Движењето Арт Деко се каратеризира со употреба на материјали како алуминиум, не'рѓосувачки челик, лак, обложено дрво, ајкулина кожа и зебрина кожа. Исто така тука се употребувале смели скалести или цик-цак дезени, далекусежни криви линии (за разлика од кривулестите линии на стилот Арт Нову), шевронски шари и зрачен мотив. Некои од овие мотиви биле сеприсутни — на пример зрачниот мотив се употребувал во најразлични контексти како кај ладилници, аудиториуми и кубето на Крајслеровата зграда.
[уреди] Баухаус
Движењето баухаус со своите фини дизајни и масовно производство е добро претставено во мебелот. Два примера се Кантилеверската столица од холандскиот дизајнер Март Штам, кој се држи на принцип на жилавоста на челикот и Василевата столица, дизајн на Марсел Бројер.
[уреди] Ѓернес
Во Скандинавија ужива популарност мебелот од стилот на Лив Милдрид Ѓернес.
- Видете исто така: Листа на дизајнери на мебел
[уреди] Избрана библиографија
- Gloag, John. A Short Dictionary of Furniture. New York: Holt, Rhinehart, and Winston, 1965.
- Hayward, Charles H., Antique or Fake?: The Making of Old Furniture. London: Evans Brothers, 1971.
[уреди] Видете исто така
- Покуќнина
- Декоративна уметност
- Историја на декоративната уметност
