Móses

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Móses (hebreska: מֹשֶׁה, Mōšeh; gríska: Mωυσής í bæði septúagintunni og nýja testamentinu; arabíska: موسىٰ, Mūsa; ge'ez: ሙሴ, Musse) var hebreskur trúarleiðtogi, lögmaður, spámaður og herstjóri sem var uppi á 13. öld f.Kr. Hefð er fyrir því að eigna honum Mósebækurnar eða Torah, fyrstu fimm bækur gamla testamentisins. Hann er líka mikilvægur spámaður í gyðingatrú, kristni, íslam, bahá'í, mormónatrú, rastafaratrú og mörgum öðrum trúarbrögðum. Samkvæmt Annarri Mósebók var hann sonur hebreskrar móður sem faldi hann þegar faraó skipaði svo fyrir að öll nýfædd hebresk sveinbörn skyldu drepin og var síðan ættleiddur af egypsku konungsfjölskyldunni. Eftir að hafa drepið egypskan þrælastjóra flúði hann og gerðist fjárhirðir. Guð skipaði honum að frelsa hina hebresku þræla og leiða þá til þess lands sem hann hafði heitið þeim. Eftir að Guð hafði látið plágurnar tíu ganga yfir Egypta leiddi Móses þá burt frá Egyptalandi og gegnum Rauðahafið. Eftir það reikuðu þeir um eyðimörkina í 40 ár. Hann kom ekki sjálfur til fyrirheitna landsins þótt hann yrði 120 ára gamall.